ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαρέθηκα...Κουράστηκα...Όλα μου τα χρόνια απο τότε που άρχισαν οι ερωτικές μου σχέσεις ήμουν πάντα ένα hansaplast...Ένα hansaplast που επούλωνε τα τραύματα απο τις πρώην τους...Ποτέ μου δεν με αγάπησε κανένας,ποτέ δεν βρέθηκε ένας που να είναι ψυχή και σώμα σε έμενα.Συνέχεια ήμουν η καλή και βολική κοπέλα που τους έκανε όλα τα χατίρια επειδή ήταν πονεμένοι,πικραμένοι,σαν αδέσποτα κουτάβια παρατημένα στους δρόμους,δυστυχισμένοι, κι εγώ τους φρόντιζα με όλη μου την αγάπη και την ζεστασιά για να τους πάρω τον πόνο και την θλίψη και στο τέλος έμενα πάντα στον άσο επειδή με άφηναν,όντας ξανά δυνατοί,για κάποια καλύτερη ή για την πρώην τους.Με την δικαιολογία ότι είμαι πολύ καλή για εκείνους και πως δεν μου άξιζαν...Είμαι 26 χρονών και αισθάνομαι άβολα όταν ακούω για σχέσεις χρόνων ενώ οι δικιές μου κρατούσαν λίγους μήνες.Είμαι 26 και δεν ξέρω ακόμα πως είναι να σε αγαπάνε και να σε νοιάζονται αληθινά.Είμαι 26 και δεν έχω γιορτάσει ποτέ ούτε Χριστούγεννα,ούτε Πάσχα,ούτε Αγίους Βαλεντίνους,ούτε Καλοκαίρια στην αγκαλιά ενός άνδρα.Μου χάλασαν την ψυχή και το σώμα...Αυτοί είναι οι άνδρες...Τα δίνουμε όλα και αυτοί τα πέρνουν και φεύγουν...Μακριά απο τύπους που κλαίγονται,που έχουν το κεφάλι τους κάτω,τους ώμους τους ριγμένους...Τους μισώ...Λυπάμαι που το δηλώνω αλλά τους μισώ τόσο που το μόνο που τους εύχομαι κάθε μέρα είναι τα χειρότερα...Δεν θα τους συγχωρέσω ποτέ.