ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθώ να προσδιορίσω τι νιώθω όταν σκέφτομαι τη σχέση μας και κυρίως το χωρισμό μας. Θα ήθελα μετά από τόσα χρόνια να έχω θετικά συναισθήματα από σένα, παρά τα όσα πέρασα εξαιτίας σου το τελευταίο διάστημα χωρίς να μου αξίζει. Αλλά η απάντηση είναι ότι δεν μπορώ να νιώσω τίποτα. Ούτε χαρά ούτε θλίψη. Μόνο ένα απέραντο κενό. Σου έδωσα τα πάντα και δεν κράτησα τίποτα για τον εαυτό μου. Ένιωσα πώς είναι να σηκώνει κανείς όλο το βάρος στους ώμους του και το έκανα για να μπορέσεις να είσαι εσύ καλά επειδή σε λάτρεψα με όλο μου το είναι. Όμως, πλέον εξαντλήθηκα. Και κυρίως άδειασα. Και αναρωτιέμαι αν αυτό το κενό θα φύγει ποτέ. Και πώς θα μπορέσω να εμπιστευτώ κάποιον ξανά και να πιστέψω ότι με αγαπάει αληθινά, όταν εσύ συμπεριφέρθηκες στην -υποτίθεται- γυναίκα της ζωής σου και μετά από τόσα χρόνια έτσι.