4.12.2013 | 01:29
Ένα κομμάτι του εαυτού μου.
Πάντα αγαπούσα την τέχνη, είτε να την μελετώ, είτε να δημιουργώ. Πάντα, μόλις πιάνω το μολύβι τα μάτια μου θολώνουν και ξεκινάω να ζωγραφίζω ακατάπαυστα για ο,τι βγαίνει απο μέσα μου, χωρίς να φιλτράρω τα συναισθήματα μου. Χωρίς να ρωτάω τον εαυτό μου γιατί.Και πάντα όταν έβλεπα πίνακες πάντα τους άφηνα να με ταξιδέψουν, άφηνα τα χρώματα να μετατραπούν σε συναισθήματα.Μην με παρεξηγήσετε, ποτέ δεν ήθελα να φανώ κάτι παραπάνω απο τους άλλους, και ποτέ δεν θέλησα να προωθήσω εκείνο το μοντέλο του καλλιτέχνη που είναι δύσκολο να τον καταλάβεις και που δεν πατάει στην πραγματικότητα.Αλλα, τον τελευταίο καιρό, νιώθω πολλά πράγματα.Θέλω να νιώσω πολλά πράγματα.Θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ.Έχω ανάγκη να γεμίσω επιτέλους με εκείνο το συναίσθημα που σου δίνει τη δύναμη να ζείς και να δημιουργείς.Δεν θέλω να φτιάχνω άλλα μουντά σκίτσα.Θέλω επιτέλους να μπεί λιγο χρώμα στη ζωή μου.Θέλω να έχω μια κοπέλα που να της αρέσω για αυτό που είμαι.Θέλω να πηγαίνουμε μαζί σε εκθέσεις.Θέλω να ακούμε μαζί Ludovico Einaudi και να διαβάζουμε ποίηση.Έχω ανάγκη μια σχέση.Αλλα πάλι μόνος μου γράφω.Και πάλι μόνος μου λέω καληνύχτα.-Ένας καλλιτέχνης χωρίς αγάπη.