15.5.2015 | 22:34
Ένα μπράβο στους εργαζόμενους ήρωες που υπομένουν και ακόμα μεγαλύτερο μπράβο σε αυτούς που ''διαλέγουν'' το επάγγελμά τους ακολουθώντας τα όνειρά τους.
Στα 36 μου χρόνια, τελικά μπορώ να πώ ότι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα επαγγελματικά είναι δεν υπάρχουν τεμπέληδες ή άχρηστοι άνθρωποι- και ναι το εννοώ όσο απόλυτο και αν ακούγεται. Όλοι θέλουν να φανούν χρήσιμοι και δημιουργικοί, έτσι γεννιόμαστε, έτσι ''γεμίζουμε'' ως άνθρωποι. Στο δρόμο όμως, πέφτουμε όλοι στη γνωστή ''σύμβαση'' ότι η δουλειά είναι αγγαρεία- αν ήταν ευχάριστη, δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις. Όχι δεν είναι έτσι: Τη δουλειά που σε ευχαριστεί θα την κάνεις και απλήρωτος- αρκεί μην έχεις πρόβλημα επιβίωσης. Το θεωρείτε πολυτέλεια να διαλέξει κάποιος το επάγγελμα που τον γεμίζει; Γιατί εγώ πλέον είμαι πεπεισμένος ότι είναι ο μόνος δρόμος- πολύ περισσότερο στη σημερινή κατάσταση. Περνάς τη ζωή σου δουλεύοντας 8 και βάλε ώρες καθημερινά. Ποιός άνθρωπος μπορεί να διατηρήσει την ψυχική του υγεία αν αυτές οι ώρες είναι αγγαρεία; Πόση σκλαβιά μπορεί να αντέξει κάποιος; Ένα ειλικρινές μπράβο σε όλους αυτούς που κυνηγάνε επαγγελματικά τα όνειρά τους. Και την άπειρη συμπαράστασή μου σε όσους δεν έχουν την επιλογή αυτή. Να κυνηγάτε να καταλάβετε τα ταλέντα σας! Ειδικά τα νέα παιδιά, ψαχτείτε, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, ότι και να σας λένε. Και αλληλεγγύη ρε παιδιά, αλληλεγγύη και αλληλουποστήριξη: Στους συναδέλφους σας, Στους πωλητές στα σούπερ μάρκετ και τα εμπορικάΣτους υπαλλήλους στην εφορείαΣτους υπαλλήλους στην τράπεζαΣτους δασκάλους, τους νοσηλευτές, τους επιστήμονες, τις καθαρίστριες, σε όλους και όλες: Είναι ο αδελφός σου, οι γονείς σου, οι φίλοι σου, εσύ αύριο. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.Ένας μετανοημένος υπερόπτης που έκρινε πολύ σκληρά τους άλλους αλλά και τον εαυτό του.
