ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα πεθύμησα τα Χριστούγεννα στο πατρικό μου...Δεν ήμασταν ποτέ μια ήσυχη οικογένεια,πάντα είχαμε προβλήματα...ναρκωτικά,τσακωμούς... Μα όσοι ήμασταν έξω από αυτό και απλά ζούσαμε με τις πικρές επιλογές των υπολοίπων (μελών της οικογένειας) ήμασταν κάπως στη κοσμαρα μας τέτοιες μέρες...Πίναμε και γλενταγαμε στο σπίτι μας σα να ήταν η τελευταία μέρα της ζωής μας... Ποτέ δε συζητήσαμε ειλικρινά τα προβλήματα μας... Συμπεριφερόμασταν σαν να μην υπήρχαν,σα να τα αφήναμε στην άκρη...δε τα συζητούσαμε γιατί μας πλήγωναν... Πολύ κακώς...Μα κάτι τέτοιες μέρες γλεντιού...καταλάβαινα πόσο ίδιοι είμασταν ολοι... Πως πονάμε όλοι το ίδιο.. και ήταν τόσο μεγάλος ο πονος της κατάστασης όλα αυτά τα χρόνια ,που είχαμε γίνει σχεδόν συναισθηματικά νεκροί στο τέλος,χωρίς να το καταλάβουμε.Γελάγαμε γιατί στερεψαμε από δακρυ ... Τόσα χρόνια... Ο καθένας πίσω απτή κλειστή πόρτα του δωματίου του,πάντα όμως μόλις την ανοίγαμε χαμογελουσαμε... Ψεύτικα αληθινά δεν έχει σημασία...είχαμε και έχουμε δύναμη... Και ας είναι όλα ρημαδια γύρο μας.Σας αγαπάω,ολους,και με τα λάθη σας,και με τα πάθη σας... Θα ήθελα τόσο πολύ να περασω τις γιορτές μαζί σας...ακόμα και αν δε σας αντέχω ώρες ώρες και θέλω να φύγω.Να πιωθουμε όπως τότε και να τραγουδήσουμε το τραγούδι μας...Καλές γιορτές σε όλο το κόσμο! Με υγεία ❤️