ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες κανονίσαμε με το αμόρε να βγούμε μια βόλτα μετά από 2 μήνες όλο κλάματα, καυγάδες, βρισιές και κλειστά κινητά. Όταν κατέβηκα στον δρόμο για να πάρω το λεωφορείο έβρεχε με μανία λες και το έκανε επίτηδες! Ευτυχώς είχα πάρει ομπρέλα μαζί μου. Όταν τον είδα κατεβαίνοντας από το λεωφορείο έτρεξα να τον φιλήσω. Περπατήσαμε μέχρι το νηπιαγωγείο που πηγαίναμε παλιά για να καθίσουμε λίγο.(Το μέρος είναι για μένα πολύ ρομαντικό. Η αυλή γεμάτη δέντρα,γρασίδι και παγκάκια από κάτω τους, πουλιά που κελαηδούν,και ησυχία.Απόλυτη ησυχία.) Η βροχή είχε μουσκέψει όλα τα παγκάκια. Τότε μου ήρθε μια ιδέα. Κάτσαμε κάτω από την προέκταση της στέγης(που δεν ξέρω πως λέγεται)για να μην βραχούμε. Με πήρε αγκαλιά και κάτσαμε στο έδαφος, φιλιόμασταν και χαζεύαμε την βροχή.Μετά ήρθαν δυο μικρά γατάκια τρέχανε γύρω μας και παίζανε.Μοναδική εικόνα.Απ' την μία η ηρεμία της φύσης και απ' την άλλη ο ήχος της βροχής. Οι ψυχές μας είχαν γαληνέψει. Νιώσαμε και πάλι ερωτευμένοι. Χαμογελούσαμε συνέχεια και με κοιταζόμασταν στα μάτια. Ζω για τέτοιες γλυκανάλατες στιγμές!!!! Τελικά για να έρθει το χάπι έντ όπως στις ταινιές χρειάζεται κόπος και υπομονή! Το αποτέλεσμα είναι μαγικό!Με πολλή αγάπη σε όλους τους εξομολογούμενους, Κάρνευ.Κάρνευ + Άντι =