Η εμπειρία της ζωής μου λέει ότι στη θεωρία όλοι και όλες θέλουν τα ''εξηγημένα'' πράγματα και καταστάσεις. Στην πράξη όμως κατά κανόνα προτιμούν το περίπου, το έτσι κι έτσι, το ''βλέπουμε'', ''θα το κανονίσουν'' για να βγούνε και άλλα παρόμοια ωραία και μη εξηγημένα. Η διεκδίκηση έχει ουσία όταν υπάρχει ανταπόκριση, δεν είναι για να θεραπεύει τα εσωτερικά προβλήματα του άλλου. Και η δική μου εμπειρία λέει πως όποτε επέμεινα περισσότερο από όσο έπαιρνε ''διεκδικώντας'' απλά ανέβαζα την ψυχολογία κάποιας για να πάει κάπου αλλού εκτός από μένα.
12.8.2016 | 01:17
Ένα τσιγάρο δρόμος...
... από τη διεκδίκηση στη γελοιοποίηση... Τα όρια μεταξύ τους δυσδιάκριτα, υπάρχει ερωτισμός, διεκδικείς, προτείνεις πράγματα να έρθεις κοντά με τον άλλο, φτιάχνεις την αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία του άλλου, αλλά από ουσία μηδέν... Μία αβεβαιότητα, αναφορές για κολλήματα του παρελθόντος, ανάγκη χρόνου, μπερδεμένες ψυχές... Οπότε απλά φεύγεις, η διεκδίκηση καταντά κενή περιεχομένου, καταντά το παυσίπονο της ψυχής του άλλου και το δηλητήριο της δικής σου... Όταν είσαι καθαρός και ξηγημένος, απλά φεύγεις, όποιος θέλει μπορεί να σε βρει, αλλιώς ποτέ δε σε θέλησε κατά βάθος πραγματικά...
2
