5.6.2016 | 18:23
Ένας εσωτερικός διάλογος
Εσύ ξέρεις τι είναι ο εσωτερικός διάλογος. Δε χρειάστηκε ποτέ να σου εξηγήσω το μηχανισμό αυτό, είσαι ίδια με εμένα σε αυτό και ίσως και αυτό να μας κράτησε σε απόσταση όλους τους μήνες που ήμασταν μαζί. Είναι ένα από τα τελευταία οχυρά κάθε φορά πριν πιάσω πάτο, μεγάλο ή μικρό.Έτσι και τώρα μιλώ σε εμένα όπως θα ήθελα να μιλώ σε εσένα επειδή δε μπορώ. Κάποιος θα έλεγε ότι το προκάλεσα. Το βούλωσα τόσο καιρό θα συνεχίσω να το κάνω. Αν πίστεψα και ακόμα πιστεύω ως σκοπό ότι σε προστατεύω με αυτή τη στάση σωστή λάθος, συνεχίζω να το τηρώ και θα συνεχίσω. Αν δε μου ζήτησε κανένας όρκο εχεμύθειας αλλά ορισμένοι επαναπαύτηκαν που θέλησα να το κάνω ας είναι έτσι. Με κρατάει ένας όρκος στον εαυτό μου κι ας τον έδωσα κάποτε ακούγοντας μεθυσμένα λόγια.Ήθελα μόνο να σου πω ότι εκείνη την προαγωγή που λέγαμε την πήρα. Είμαι εγώ, είναι οι δικοί μου κόποι αλλά κάτω από αυτό ήταν οι δικές σου προσπάθειες να με στηρίζεις και στο τέλος τέλος μέτρησε πολύ περισσότερο ότι το έκανα με το κεφάλι ψηλά. Πολλά λόγια ξέρω με βαριέσαι. Πονάει αυτό ακόμα κι όταν στο νου μου θα μπορούσα να σε πλάθω όπως θέλω, όμως δε θέλω. Σε θέλω όπως ήσουν πραγματικά.Ακόμα σε θέλω κι ας ξέρω ή τουλάχιστον ας φοβάμαι πως πάλι στα ίδια θα καταλήγαμε.Σου γράφω κιόλας. Ένα ακόμα μήνυμα που ποτέ δεν έστειλα και δε θα στείλω με κάτι που σκεφτόμουν με εσένα και μια ξεχαρβαλωμένη πολυθρόνα που έχω κι ένα πουφ που θέλω να αγοράσω και τέτοιες βλακείες.Και τώρα δεν ξέρω πως να τελειώσω όλο αυτό που άρχισε να μοιάζει πολύ σαπουνοπερέ κι εμείς δεν τα γουστάρουμε αυτά.Τέλος πάντων, είμαι καλά. Θέλω να σε δω, θέλω να σε έχω, όσο και αν με πανικοβάλλει θέλω να με έχεις.Είμαι έτοιμος να πάω παρακάτω και την ίδια στιγμή θα τα βρόνταγα για μια βόλτα μαζί σου με ή χωρίς δεσμεύσεις.