ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παλεύω με τις αρνητικές σκέψεις μου εδώ και τρεις μήνες. Ζω καθημερινά με το φόβο, αισθάνομαι απειλή ακόμα και στο ίδιο μου το σπίτι. Είμαι σε διαρκή ανησυχία για όλα ενώ το μυαλό κάνει παιχνιδάκια κι εγώ παλεύω με τα ψυχοσωματικά μου. Κι όλα αυτά λόγω συσσωρευμένου άγχους που το πυροδότησε μια απλή ζαλάδα. Από τότε άγχος για την υγεία, "μη πάθω κάτι κακό", "μη μείνω μόνη μου γιατί μπορεί να πάθω κάτι", άγχος για τη σχολή, "αν θα τα καταφέρω", άγχος για το μέλλον, "αν θα ζήσω αρκετά"...συνεχής καταστροφολογία και έμμονες ιδέες. Το χειρότερο με αυτή τη ζαλάδα είναι ότι αναπτύχθηκε ο φόβος της λιποθυμίας από το πουθενά. Ο χειρότερος μου φόβος. Έχει μεγαλοποιηθεί τόσο πολύ στο κεφάλι μου που προκαλεί τρομερό άγχος στη καθημερινότητά μου. Δε το έχω πάθει ποτέ, δε ξέρω πώς είναι και ίσως αυτό είναι που με κάνει να το φοβάμαι παραπάνω. Και μετά με πιάνει άγχος για το άγχος μου. Αγχώνομαι για το αν εμφανιστούν ψυχοσωματικά λόγω της στρεσογόνου κατάστασης στην οποία βρίσκομαι. Πραγματοποιώ συνεδρίες με ψυχολόγο εδώ και 2 μήνες μέσω γνωσιακής συμπεριφοριστικής θεραπείας. Έχω δει σίγουρα βελτίωση, το παλεύω ακόμα αλλά σε φάσεις ευαλωτότητας αισθάνομαι ότι δε θα καταφέρω να βγω ποτέ από αυτή τη "μαυρίλα" και απελπίζομαι. Αναρωτιέμαι αν ποτέ θα φτάσω στο σημείο να έρχονται αυτές οι σκέψεις και να είμαι σε θέση να τις αγνοώ ή να τις διαχειρίζομαι με ψυχραιμία.Προς το παρόν παλεύω και αντλώ απίστευτη δύναμη από τους κοντινούς μου ανθρώπους και είμαι τυχερή που έχω τέτοια στήριξη και αγάπη. Δε το βάζω κάτω.