ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάει ένας χρόνος από την τελευταία φορά που σε είδα. Αυτη την τελευταία φορά τη θυμάμαι σαν χθες. Θυμάμαι πως σου άνοιξα την πόρτα και φιληθήκαμε. Δεν ξέρω πόσο κράτησε αυτό το φιλί, θυμάμαι όμως ότι ήμασταν για ώρα όρθιοι δίπλα από την πόρτα. Ήμουν τόσο ερωτευμένος που σε φιλούσα και παράλληλα γελούσα από ευτυχία. Όταν ερχόσουν η καρδιά μου πήγαινε πέρα δώθε, μπορεί και να έβγαινε από το σώμα μου τόσο δυνατά που χτυπούσε. Μα τι αναμνήσεις! Όλα αυτά έγιναν παρελθόν τόσο γρήγορα, ε; Σε φαντάζομαι με την οικογένειά σου. Που να ξέρουν για εμάς. Που να ξέρουν για εσένα που ζούσες σαν πρωταγωνιστής του Brokeback Mountain τρομαρα σου. Είχες όμως μία έμφυτη γλυκύτητα που με έκανε να σε ερωτευτώ. Ίσως να με εξίταρε το μυστήριο του πράγματος. Το γεγονός ότι είχες μια κρυφή ζωή. Όμως κατά βάθος εσύ υπέφερες μόνο. Και με έκανες να υποφέρω κι εγώ κάθε φορά που μου έλεγες να μη σου λέω σ’ αγαπώ. Εγω δεν εχω μαθει να καταπιέζω τα συναισθήματά μου όπως εσύ. Τουλάχιστον αρκετό καιρό μετά μου εξομολογήθηκες ότι όλα αυτά τα έκανες επειδή μ’ αγαπούσες. Απομακρυνθήκαμε επειδή αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον. Παράδοξο δεν μοιάζει; Κι όμως είναι η πραγματικότητά μας. Εν πάσει περιπτώση. Σήμερα σε είδα μετά από καιρό στον ύπνο μου. Σε φίλησα όπως τότε. Που να σαι τώρα, τι να κάνεις παλιά μου αγάπη; Να ξέρεις ότι σε αγαπώ ακόμη. Να προσέχεις...