ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω χωρισει εδω και ενα χρονο με την πρωτη μου κοπελα.Δεν ξερω αν φταιει το γεγονος οτι με χωρισε σε παρα πολυ κακη δικη μου συγκυρια(θεμα υγειας και μειζων οικονομικο) απο το Facebook ή το μου συνεβη σε μεγαλη σχετικα ηλικια(20).Η ισως το γεγονος οτι οι λογοι που με χωρισε δεν ηταν αληθεις (πραγμα που παραδεχτηκε στην κολλητη της σε ανυποπτη στιγμη).Απο τοτε εχω περασει απειρες ωρες μοναξιας σκεπτομενος μονο αυτη και προκειμενου να νιωσω οτι καποιος ενδιαφερεται για εμενα εχω επιλεξει επικυνδυνα μονοπατια και παρεες που με πανε πισω.Το χειροτερο ειναι οτι πηγαινα σε ψυχολογο για 6 μηνες που ναι μεν με ηρεμουσε την ωρα της συνεδριας αλλα εγω συνεχιζα τα ιδια.Εχω παρατησει την σχολη μου εδω και 1 χρονο(δεν εχω περασει ΟΥΤΕ ΕΝΑ μαθημα) και επι της ουσιας η ζωη μου εδω και ενα χρονο ειναι ενα ατερμονο ''γιατι να ζω και σημερα''.Εχω φιλους που προσπαθησαν να με βοηθησουν αλλα καλως η κακως δεν τα καταφεραν γιατι νιωθω οτι κανεις τους δεν μπορει να με καταλαβει.Ισως σε αυτο το χρονικο διαστημα εχω γνωρισει περισσοτερο κοσμο και απο το 1ο ετος μου στην σχολη(επαρχιωτης γαρ) αλλα δεν μου προξενει κανενας και τιποτα καποιο ενδιαφερον.Θελω να ξεφυγω απο αυτη την ''λουπα'' που ζω αλλα δεν ξερω προς τα που να κινηθω.Και να μπορεσω να βρω εναν τροπο να μην την σκεφτομαι.Η ζωη περναει απο μπροστα μου και εγω απλα αδιαφορω για ολα.Το κενο που νιωθω ολο και μεγαλωνει και θελω να το κλεισω.Θελω να ζησω και να ξαναβρω ολα οσα εχασα