ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.5.2015 | 16:43

Ενήλικη σχέση

Είμαι 42 χρονών, παντρεμένη και με δύο παιδιά. Εδώ και 3 χρόνια γνώρισα μέσα από την δουλεία μου ένα πολύ ωραίο άντρα. Ξένος, μεγαλύτερος από μένα, πολύ δραστήριος και πετυχημένος στην δουλειά του, παντρεμένος και αυτός με 3 ενήλικα παιδιά. Μεταξύ μας πάντα υπήρχε μια έλξη πολύ έντονη στην οποία ενεδώσαμε και οι δύο πριν δύο χρονια περίπου. Έχουμε κάνει μια συμφωνία. Ότι δεν αγγίζουμε ο ένας την οικογένεια του άλλου. Και δεν το κάνουμε. Βέβαια αυτό που λέω είναι σκληρό: να μην μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον όταν θες. Ταξιδεύει στην Ελλάδα κάθε δύο με τρεις μήνες. Στις συναντήσεις μας κάνουμε τα ωραία πράγματα που κάνει ένα ζευγάρι μαζί. Δείπνο, κουβέντα και σεξ. Καλό σεξ με διάρκεια. Εχουμε μια "ενήλικη σχέση". Χωρίς προσδοκίες. Απλά μου λείπει αυτός ο άντρας. Θα ήθελα να τον έχω συχνότερα. Το ξέρω ότι εδω πέρα θα διαβάσω άπειρες ηθικολογίες περι απιστίας. Δεν πειράζει όμως γιατί και εγώ δεν πίστευα ότι θα μου συμβεί μέχρι που μου συνέβηκε. Απλά θα ήθελα να ξέρω αν υπάρχουν και άλλες ή άλλοι σαν και μένα. Αν υπάρχουν κάποιοι που με καταλαβαίνουν.
7
 
 
 
 
σχόλια
Μια ευτυχια με φοντο τη δυστυχια δυο ανθρωπων. ΟΚ δε θα ηθικολογησω. Καποιες αναγκες καλύπτεις κι εσυ. Με παρανομο τροπο, αλλά τις καλύπτεις. Δεν ειναι η πρώτη προβληματική οικογένεια η δική σου, ουτε η τελευταια.
Εγω παλι να ρωτησω το εξης: οταν εχεις δουλεια, δυο παιδια ποτε προλαβαινεις να χεις κ γκομενο? Δηλαδη τ χρονο που θα μπορουσες ν αφιερωσεις στα παιδια σου τν δινεις στο γκομενο?
Δηλαδη τι οσοι θεωρουν σωστη οικογενεια την οικογενεια χωρις υποκρισιες κ απιστιες ειναι συντηριτικοι κ οπισθοδρομικοι. Δλδ οτι τι ειναι πολυ νορμαλ ν ξεφτιλιζω τ γαμο μου, ν εξαπατω τον αντρα μου κ να γελοιοποιουμαι μπροστα στα παιδια μου?
Οι ηθικολογίες θα προέλθουν από 18χρονα που δεν ξέρουν τί θα πει βερύκοκο. Προσωπικά πιστεύω ότι καλύτερα είναι να χωρίζει κανείς να μην χρειάζεται και να κρύβεται.Από την άλλη, κατανοώ ότι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό για διάφορους λόγους, παιδιά, οικονομικά κλπ.Δεν έχω κάτι να πω ή να συμβουλεύσω, ο καθένας κάνει αυτό που νιώθει καλύτερο - άλλοι για τον διπλανό τους, άλλοι για τον εαυτό τους - και τελικά δεν ξέρω τί είναι προτιμότερο.γυναίκα 30, παντρεμένη 6 χρόνια
δεν σε καταλαβαίνω, από την άποψη ότι, όπως εσύ αναφέρεις, αυτός ο άνθρωπος σημαίνει κάτι παραπάνω για σένα και σου λείπει. δεν καταλαβαινω γιατι να μπαινεις στη διαδικασία να στενοχωριέσαι και να είσαι πάντα ένα υποκατάστατο στη ζωή του και όχι το πιο σημαντικό πράγμα που έχει.
Δεν είμαι στη θέση σου, αλλά θα σου πω το εξής. Παρατηρείς από μόνη σου ότι αρχίζεις να τον θέλεις περισσότερο, σκέψου πώς θα εξελιχθεί αυτό που νιώθεις. Μου φαίνεται λογική εξέλιξη το να τον θέλεις αποκλειστικά δικό σου, και τότε τι θα κάνετε; Γιατί είναι σχετικά αναπόφευκτο, όταν επενδύεις τον χρόνο, τα συναισθήματα και το σώμα σου σε κάποιον, να μη θες κάτι παραπάνω.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon