ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από μικρός είχα βιώσει bullying και βία (σωματική, λεκτική και ψυχολογική) σε γυμνάσιο και λύκειο. Αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων ήταν να μην ασχολούμαι με τα μαθήματα μου και να κάνω λάθος επιλογή στο λύκειο (επέλεξα τεχνικό ενώ ήθελα να περάσω σε σχολές που πέρναγες μόνο από ενιαίο). Αφού απέτυχα στις πανελλήνιες (μέχρι τότε δεν ήξερα τίποτα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση) ουσιαστικά παράτησα τη ζωή μου και δεν με ενδιέφερε τίποτα. Πήγα σε ΙΕΚ αλλά ήμουν τελείως αδιάφορο, δεν είχα όρεξη. Έβγαλα τη σχολή απλά δεν πήρα πιστοποίηση.Μετά ακολούθησε ο στρατός οπού κάπου εκεί ο χρόνος είχε σταματήσει να δουλεύει σωστά για εμένα. Δεν κατάλαβα πότε μπήκα φαντάρος, θυμάμαι ελάχιστα από όσα πέρασα και όσους γνώρισα στον στρατό.Αφού απολύθηκα ακολούθησε η κατρακύλα.Έχοντας περάσει περιστατικά bullying, προσβολές για την εμφάνιση μου, αποτυχία να εκπληρώσω τα όνειρα μου, ελάχιστες ερωτικές εμπειρίες με κοπέλες κλπ, κλείστηκα στον εαυτό μου.Από τα 21 μέχρι και πέρυσι, στα 29 μου, δεν έβγαινα από το σπίτι. Για την ακρίβεια δεν κατάλαβα πως από τα 21 έχω φτάσει φέτος τα 30. Με φίλους και γνωστούς δεν έχω μιλήσει όλα αυτά τα χρόνια, παρά μόνο μέσω ίντερνετ. Πέρασα ένα διάστημα όπου ο χρόνος σταμάτησε. Στο μυαλό μου είναι σαν να είμαι 23 το πολύ, δεν μπορώ να καταλάβω πότε πέρασαν τόσα χρόνια.Αν δεν έτρωγα ένα γερό χαστούκι από την ζωή πέρυσι θα ήμουν ακόμα σε αυτήν την κατάσταση.Τόσα χρόνια με συντηρούν οι δικοί μου. Δεν ξέρω αν αυτό που πέρασα είναι κάτι ψυχολογικό ή αν απλά φοβόμουν και είχα απογοητευτεί για όσα είχα τραβήξει όμως είμαι πανικόβλητος. Έχω φτάσει 30, δεν έχω δουλέψει ποτέ, δεν έχω κανένα χαρτί τριτοβάθμιας ή αγγλικών και βλέπω τους γονείς μου στεναχωρημένους εξαιτίας μου.Το κεφάλι μου είναι καζάνι, είναι λες και ξύπνησα σε άλλη εποχή και πρέπει να βρω τρόπο να κάνω πράγματα που δεν έκανα όταν έπρεπε.Θέλω να σπουδάσω, να γίνω στη ζωή μου κάτι. Θέλω να κάνω ευτυχισμένους τους δικούς μου.Λεφτά για φροντιστήριο δεν έχω, ώστε να μπορέσω να δώσω πανελλήνιες και να σπουδάσω κάτι. Υποτροφία αμφιβάλω αν μπορέσω να βρω. Δουλειά αποκλείεται να βρω και ακόμα και να βρω, θα είμαι το εύκολο θύμα που θα με πληρώνουν 300 ευρώ για 8 ώρες με μισή ασφάλιση.Το ξέρω πως είμαι καταδικασμένος όμως το μόνο που με νοιάζει πλέον είναι να κάνω περήφανους και χαρούμενους τους δικούς μου. Θέλω να μπω σε μια σχολή τόσο για να εκπληρώσω τα όνειρα μου όσο και για να δώσω στους δικούς μου κάτι που θα τους κάνει ευτυχισμένους.Χρειάζομαι βοήθεια, είμαι αγχωμένος, έχω όλη μέρα πονοκέφαλο και ναυτία, κλαίω, υποφέρω. Τι να κάνω? Δεν αντέχω άλλο.