ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απ' όταν γνώρισα τον φίλο μου, πρωτόγνωρες για μένα σκέψεις κατασκήνωσαν στο μυαλό μου. Εγώ, που μέχρι πριν 2 χρόνια δήλωνα πεπεισμένη πως ανιδιοτελείς, ευτυχισμένες μακροχρόνιες σχέσεις (και πόσω μάλλον, γάμοι) δεν υπάρχουν. Πόσο λάθος ήμουν... Ούσα η ίδια παιδί χωρισμένων γονιών είχα αποκαθηλώσει την έννοια του γάμου ως μία απόφαση που οδηγεί σε σίγουρη αποτυχία (με κατάληξη είτε το διαζύγιο, είτε την ρουτίνα). Και τώρα να 'μαι, με έναν υπέροχο άνθρωπο στο πλάι μου, που ανυπομονώ να παντρευτώ, να κάνω οικογένεια, να στηρίξω σε δυσκολίες και να φροντίσω με όλη μου την αγάπη, και το ίδιο και αυτός. Λαχταρώ να σχηματίσουμε μια οικογένεια αγαπημένη, δυνατή και ενωμένη, κάτι που δυστυχώς οι γονείς μου απέτυχαν. Το κακό είναι πως από τους περισσότερους φίλους και γνωστούς, με το άκουσμα και μόνο της λέξης "γάμος" και "οικογένεια", εισπράττω βλέμματα απαξίωσης, ειρωνείες, και στην καλύτερη, αδιαφορία και προβληματισμό. Ωστόσο, δεν κρατάω κακία. Μου θυμίζουν τον εαυτό μου, 2 χρόνια πριν, και με βοηθούν να μην είμαι τόσο απόλυτη όσο στο παρελθόν. Τους ευχαριστώ, λοιπόν πολύ, και τους εύχομαι να βρουν τον άνθρωπό τους όποτε το θελήσουν, και να κρατούν το μυαλό τους ανοιχτό σε νέες απόψεις!