μη νοιωθεις τυψεις. όλλοι το ίδιο είμαστε
2.2.2022 | 00:05
Ενοχή
Πριν από λίγες βδομάδες σκοτώθηκε η θεία μου. Είμασταν πολύ κοντά, την αγαπούσα πολύ και σκέφτομαι ότι ποτέ δεν της το απέδειξα, πως πέθανε χωρίς να το μάθει. Πάντα σκεφτόμουν πως θα της έλεγα πόσο την αγαπούσα, πως θα την έβλεπα συχνότερα και πάντα πίστευα πως θα υπήρχε χρόνος. Έκανα λάθος. Και τώρα έχω μείνει με ένα σορό λόγια που δεν είπα, τόσα πράγματα που δεν έκανα, τόσα λάθη για τα οποία δεν επανόρθωσα. Δεν θα έχω τελικά την ευκαιρία να κάνω τίποτα από όλα αυτά, με έφαγαν οι ντροπές τις στιγμής, η αναβλητικότητα και η βεβαιότητα για το μέλλον. Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι τόσο περισσότερο η συμπεριφορά μου μου φαίνεται σαν έγκλημα. Ίσως να γιγαντώνονται όλα στο κεφάλι μου, ίσως να μην αμφέβαλε στιγμή για το πόσο κοντά ήταν στην καρδιά μου, ίσως να μην μου κράτησε κακία για τα πολυάριθμα ψεγάδια μου, ίσως πάλι όχι και δεν νιώθω πως μπορώ να μου συγχωρέσω το ότι άφησα περιθώρια γι'αυτή την πιθανότητα. Μην ακολουθήσετε το παράδειγμα μου.
5
