ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Eίμαι 20 και είχα σχέση αρκετό καιρό, που ενώ πήγαινε κατα διαόλου για κάποιους λόγους δίσταζα να τελειώσω. Για την ακριβεια δεν μπορουσα να αποδεχτω ότι το ατομο που ερωτευτηκα φερόταν ετσι και εθελοτυφλούσα. Όταν το έληξα λοιπόν , το είχα επι της ουσίας ξεπεράσει εντελώς. Μετά από τρεις μήνες, είχα βγει με εναν φιλο μονοι μας και καταληξαμε να φιλιομαστε. Περασα μαζί του δυο μηνες που ημουν πολυ ενθουσιασμενη, αλλα στην πορεια ειδα διαφορα που φαινονται μονο αν εχεις σχεση με καποιον και ξενερωσα. Ηταν πολυ παρορμητικο μαλλον αυτο που εγινε και το εχω μετανιωσει πολυ. Δεν μου κρατησε κακια και εχουμε ακομα μια υποτυπωδη φιλικη σχεση. Εν τω μεταξυ εχω φαει ΤΟ slut shaming από κάτι κακοπροαίρετους γνωστούς και κάτι υποτιθέμενες φίλες, και νιώθω πολύ περίεργα γιατι δεν εχω κανει κατι κακο, ουτε προκαλω πιστευω. Ταυτόχρονα οι γονείς μου που επειδή μενουμε μαζι καταλαβαινουν λίγο πολυ τι γινεται μου λενε να μεινω καποιο καιρό μονη μου, γιατι δεν ειναι ωραιο να φαινεται οτι πηδαω απο την μια σχεση στην άλλη και εν μερη συμφωνω. Μου το εχουν περασει πολυ εντονα αυτο δυστυχως. Εκτοτε με εχουν πλησιασει αρκετα ατομα τα οποια απερριψα γιατι δεν ενιωθα κατι και ηθελα και εγω την ησυχια μου, ωσπου με πλησιασε αυτός... Τους το εκοβα αμεσως με ατακες του στυλ ¨ θελω να μεινω οπωσδηποτε μονη, οποτε μην ασχολεισαι μαζι μου καλυτερα" , αλλα σε αυτον δεν μπορεσα και απλα πεταξα μια δικαιολογια αν και δεν ειναι του τυπου μου αυτα τα μουλωχτα. Δεν ειναι οτι θελω επιβεβαιωση και τον κραταω καβατζα ,επιβεβαιωση εχω , ειναι οτι μου εκανε εντυπωση και απλα ειμαι ενοχικη και κομπλεξαρα και αγχωνομαι πολυ στην σκεψη να το προχωρησω. Εν τω μεταξυ καθε φορα που μου μιλαγε καποιο αγορι ,ενιωθα τυψεις σαν να προκαλεσα η κατι και ζηταγα μεχρι και συγγνωμη σε περιπτωση που παρερμηνευτηκε κατι.. Ειμαι αρκετα κοινωνικη και προσιτη και ανησυχω μην και δινω λαθος μηνυματα αθελα μου .Με βαρια καρδιά λοιπον τον απεφυγα αλλα επεμεινε και οταν του εξηγησα μεσες ακρες τι γινεται εδειξε κατανοηση... Εκει που ελεγα οτι δεν θελω κατι, ξαφνικα τον σκεφτομαι πολυ εντονα και νιωθω παραξενα. Σκεφτομαι οτι ισως τα ομορφα πραγματα ερχονται εκει που δεν τα περιμενεις και εγω οντως αυτην την περιοδο συνειδητα τουλαχιστον δεν ηθελα να βρω καποιον. Ξερω οτι ενθουσιαζομαι ευκολα και δεν θελω να κανω βλακεια... Προσπαθω παντα να ειμαι ξεκαθαρη και ειλικρινα η ιδεα του να παιξω με καποιον με κανει να νιωθω πολυ ασχημα. Παραλιγο να πληγωσω αυτον τον φιλο μου και πραγματικα δεν θελω να κανω πουθενα κατι τετοιο. Επίσης δεν ξερω αν ειναι σωστο να μην εχω μεινει ουσιαστικα μονη εστω για καμποσο. Θελω παρα πολυ να ζησω μια σχεση αμοιβαιου ερωτα και ως ωρας δεν μου εχει τυχει. Συναισθηματικα νιωθω ότι εχω να δωσω παρα πολλα πραγματα και οτι πληγες ειχα εχουν θρεψει πια 100%. Απλα, οσο και να θελω να ερωτευτω μου φαινεται καπως το πως δεν εχω μεινει ως ενηλικη ουτε 3μηνες μονη. Καιγομαι να βγουμε, αλλα κατι με τρενάρει. Νιωθω κατι σαν τυψεις και ισως ανησυχω πολυ για το πως θα με κρινουν οι δικοι μου για τους αλλους δεν σκαω και τοσο γιατι τα δικα τους ειναι χειροτερα. Δεν θελω τριβες στο σπιτι. Ενω εχω καλες προθεσεις και ξερω οτι αν βρω κατι καλο, μπορω να κρατησω μια σχεση και με το παραπανω, να κανω υποχωρησεις και να ειμαι εκει, νιωθω καπως τσουλε. Όπως και να΄χει μου φαίνεται τόσο γλυκός και ενδιαφέρον και όμορφος και ξέρει να μιλάει και μου ερχεται να τον αγκαλιασω. Σκοπευω παντως αν κανω κατι να το παω παρα πολυ αργα ωστε να ειμαι απολυτα σιγουρη. Τα ειπα και ξαλαφρωσα. Κραξτε με σας παρακαλω το εχω αναγκη.