ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
28.4.2015 | 10:53

Εντάξει, μπορείτε να γελάσετε όσο θέλετε

και εγώ είχα γελάσει την πρώτη φορά, όταν με είχε πάρει τηλέφωνο μια συμφοιτήτρια στην μέση του βαθύ ύπνου έκανα το λάθος να το σηκώσω και να απαντάω κανονικά στις ερωτήσεις της νιώθωντας το σώμα μου εντελώς αδύναμο και το μυαλό μου να λέει "κοιμήσου, χρειάζομαι ύπνο". Μόνο που, αντί να απαντάω με λογικά επιχειρήματα, έλεγα και άλλα, δικά μου, που εκείνη δεν τα ήξερε και ούτε την αφορούσαν, πχ οτι ημουν με μια φιλη που ηρθε και τωρα την πηγα στα κτελ να φύγει.Τότε γελούσα. Το εξήγησα και στην κοπέλα και γελάσαμε μαζί.Τώρα, μετά από 1-2 χρόνια κανονικού ύπνου, παθαίνω το εξής.Αρχικά να πω ότι βγαίνω με ένα παιδί που μ αρέσει αρκετά και παίρνουμε τηλέφωνο ο ένας τον άλλον πρωι βραδυ.Κατα δεύτερον να σάς πληροφορήσω ότι χθες είχα κράμπες στην κοιλιά λίγω γυναικολογικών.Ενώ συνήθως κοιμάμαι 12-1, χθες έπεσα ξερή από τις 22.00!Με παίρνει τηλέφωνο λοιπόν ο γλυκούλης κατά τις 12.30.Αν ήταν φίλη[με παίρνουν συχνά μέσα στον ύπνο οι καλές μου], δεν θα είχα πεταχτεί να το σηκώσω, ήθελα όμως πολύ να του μιλήσω. Πετάγομαι με την σκέψη "αυτός να είναι?" . Παιρνω το κινητό στα χέρια βλέπω ότι ήταν όντως, και μετά, κενό μνήμης. Θυμάμαι ότι ήθελα πολύ να το σηκώσω αλλά φοβόμουν μην πω καμιά βλακεία πάλι[βιώματα βλέπεις.]. Αποφάσισα να μην το σηκώσω και έβαλα το κινητό στην άκρη, αυτό θυμάμαι.Το θέμα είναι ότι θυμάμαι και τα πολύχρωμα κουμπάκια που δεν είμαι σίγουρη ότι φαίνονται αν δεν είναι σε εξέλιξη η κλήση. Η μεγαλύτερη βλακεία είναι ότι είπα "Αυτός είναι" ως απάντηση στον εαυτό μου, αλλά το είπα με νεύρα γιατί πονούσα και ενώ ήθελα να σηκωθώ και να μιλήσω αλλά δεν μπορούσα.Άπαξ και πήρε, το σήκωσε και άκουσε το νευριασμένο "αυτός είναι", έχω γίνει ρεζίλι επισήμως.Η μάνα μου λέει "όταν ερωτευόμαστε δεν κοιτάμε ύπνο, σηκωνόμαστε!Από πότε μου έγινες μη-μου-άπτω?".Παιδιά, αλήθεια τώρα, ένιωθα σαν ναρκωμένη, σε σώμα και μυαλό. Και όχι, δεν είχα πιει. Ήταν σαν απόλυτη κούραση.Πείτε μου πως το έχει πάθει κι άλλος ή ότι εξηγείται κάπως επιστημονικά και δεν είμαι απλά γαιδούρα.. :[ Γιατί στον ξύπνιο, πολύ με ενδιαφέρει το παλικάρι..ηθικό δίδαγμα:θα κλείνω το κινητό πριν τον ύπνο, για καλό και για κακό...
 
 
 
 
Scroll to top icon