ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόλις έχω τελειώσει έναν ακόμα καβγά με τη μάνα μου... Και ο λόγος; Γιατί εγώ δεν βοηθάω την μόλις ένα χρόνο μεγαλύτερη απο εμένα αδερφή μου να ξεπεράσει την αγοραστική της μανία... Γιατί να είμαι τόσο εγωίστρια που να μη με ενδιαφέρει αν η αδερφή μου που είναι η μόνη που ξεκίνησε τις σπουδές της σε ένα τομέα που δεν της άρεσε αλλά πέρασε σε αυτόν γιατί δεν διάβαζε όταν έπρεπε παρόλα τα χρήματα που ξόδευε η μάνα μου να την στέλλει σε τόσα φροντιστήρια, που ξεσηκώνόταν η μάνα μου να πηγαινοέρχετε μαζί της Ελλάδα να την βοηθάει να βρίσκει σπίτι και να μετακιμίζει όσο πιο κοντά στο κέντρο και στα cafe, που στα μέσα των σπουδών της τα παράτησε και πήγε σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο για να κάνει κάτι που της άρεσε περισσότερο απο αυτό που σπούδαζε αρχικά, που κάθε λίγο έπαιρνε τη μάνα μου τηλέφωνο να της στείλει λεφτά δήθεν για το νοίκι και αυτή ψώνιζε και έκανε τη ζωή της, που έφαγε ένα σωρό λεφτά της μάνας μου και όλα τα δικά της που μας φύλαγε ο πατέρας μας πριν πεθάνει, που επέστρεψε και βρήκε δουλειά και της αγόρασε αυτοκίνητο για να πηγαινοέρχετε γιατί ντρέπετε να οδηγεί το αυτοκίνητο της μάνας μου, που παρόλο που είναι η μόνη που δουλέυει στο σπίτι ζει μαζί μας και δεν κάνει ούτε προσφέρει τίποτα, που επιστρέφει απο τη δουλειά και φωνάζει αν δεν υπάρχει φαγητό ή πλυμμένα ρούχα, που όλο ζητάει απο τη μάνα μου, αυτή της τα κάνει όλα και όταν της ζητήσει η μάνα μου μια βοήθεια αυτή σηκώνετε και φεύγει με τον καινούριο της φίλο που αλλάζει 3 κάθε χρόνο. Που δουλέυει και τα ξοδεύει όλα σε ρούχα και εξόδους και στο τέος του μήνα ζητάει απο εμάς... Απο τη μάνα μου που είναι άρρωστη και άνεργη και απο εμένα που είμαι άνεργη και έκοψα απο όλους και απο όλα και που βγαίνω μια φορά το μήνα για να φυλάω τα λεφτά μου να κάνω το μεταπτυχιακό μου. Που απο μικρή δεν έβγαινα γιατί έπρεπε να διαβάζω για να πάρω υποτροφία και δάνεια για να φύγω για σπουδές Αγγλία γιατί εμένα αρνήθηκε να με βοηθήσει οικονομικά. Που ταξίδεψα για πρώτη φορά στη ζωή μου στα 18 και πήγα μόνη μου Αγγλία, τελείωσα με άριστα και πάλι η μάνα μου μου λέει οτι δεν έκανα και κάτι αξιόλογο. Που στερήθηκα και σπούδασα με την υποτροφία και ακόμη δεν άγγιξα τα λεφτά που μου φύλαγε ο πατέρας μου. Που τα έκανα όλα μόνη μου, τα πάντα και δεν της κρατάω κακία της μάνας μου για τίποτα απο όλα οσα δεν έκανε ΚΑΙ για μένα (γιατί δεν θα με πείραζε αν ήξερα ότι δεν μπορεί να βοηθήσει καμία απο τις δυο μας), που είμαι η μόνη που τη καταλαμβαίνω και τη συμβουλεύω, που την ακούω και την βοηθάω και την λυπάμαι γιατί πέρασε κι αυτή δύσκολα, που τη κάνω και γελάει και της δίνω κουράγιο... Αλλά ξεχνάω οτι είμαι εγωίστρια που δεν βοηθάω την αδερφή μου να σταματήσει να ξοδέυει τα λεφτά της άσκοπα και σε αγορές συνέχεια και δεν φυλάει τίποτα... Κρίμα...