ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουν περασει 10 μηνες απο τοτε που χωρισαμε. Ο βασικοτερος λογος οι τσακωμοι που ειχαν αρχισει να με κουραζουν, σε συνδυασμο με ψιλοπροβληματα που με ειχαν ξενερωσει κ φυσικα επαιξε ρολο κ η ρουτινα. Εχω συνηθισει καπως την απουσια του, ομως παρολο που δεν τον σκεφτομαι συνεχεια, δεν περναει μερα χωρις να τον σκεφτω εστω ενα λεπτο. ΕΙμαι σε φαση που σκεφτομαι να γυρισω πισω, αλλα δεν ειμαι σιγουρη αν πραγματικα το θελω η οχι. Κ πρεπει να το σκεφτω πολυ καλα , αν τελικα δωσω 2η ευκαιρια. Γιατι ο αλλος δεν ειναι παιχνιδι, δεν μπορω να γυρναω σ αυτον οποτε θελω κ να φευγω παλι, αν αλλαξω γνωμη.Κ ρωτω λοιπον: Πως μπορω να ειμαι 100% σιγουρη οτι θελω να γυρισω στον πρωην μου κ οτι η αποφαση να χωρισουμε ηταν λανθασμενη? Πως μπορω να ξερω οτι η επιθυμια μου να γυρισω πισω ειναι μεγαλυτερη απ την επιθυμια μου να ειμαι ελευθερη κ να βγαινω, να φλερταρω κλπ? Μου χε λειψει το φλερτ ειναι η αληθεια, γιατι ημασταν σε μακροχρονια σχεση, αλλα τωρα που το ζω, αλλες φορες το απολαμβανω, κ αλλες φορες το βαριεμαι κ θελω κατι σταθερο. Τελικα με τιποτα δεν ειμαστε ικανοποιημενοι ε?Βεβαια, δεν ξερω αν θελω να γυρισω επειδη πραγματικα μου λειπει αυτος, ή επειδη δεν εχω βρει καποιον αλλον αξιολογο. Μπορει ας πουμε να θελω να γυρισω πισω απλα επειδη μου ελειψε γενικα η ζεστασια κ η ασφαλεια μιας σχεσης κ οχι η ασφαλεια κ η ζεστασια της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ σχεσης. ΟΟΟλα αυτα λοιπον βασανιζουν το κεφαλι μου κ τη μια λεω μια χαρα εισαι ετσι, μην γυρισεις πισω, θα βρεθει καποιος αλλος, κ απ την αλλη λεω ποιοοος θα βρεθει να δεθεις τοσο πολυ μαζι του οσο δεθηκες με τον πρωην, να περασετε τοσα πολλα οσα περασες μ αυτον. Δεν νομιζω οτι κ σεις μπορειτε να με βοηθησετε, αν δεν μπορω εγω να με βοηθησω, τοτε δεν μπορει κανεις, απλα δεν ξερω, πειτε μου ισως τι κανατε αν ειχατε ποτε παρομοιο διλημμα κ αν σας βγηκε σε καλο τελικα η αποφαση.