Δεν έχω την δυνατότητα να έρθω να σου φέρω ρούχα την παρούσα στιγμή για λόγους υγείας αλλά πολύ τακτικά αφήνω (σε άψογη κατάσταση) ρούχα που δεν χρειαζόμαστε πλέον στις Τράπεζες Ρούχων που υπάρχουν σε διάφορες ενορίες. Όπως εγώ το κάνουν και άλλοι αυτό κι έτσι υπάρχει απόθεμα. Μπορείς να απευθυνθείς στην δική σου ενορία και να βρεις διάφορα πράγματα από τα οποία να επιλέξετε για όλη την οικογένεια. Αν δεν επείγουν τα θέματα καλλυντικών/αρωμάτων/ειδών προσωπικής φροντίδας στείλε μου στο mail μου που θα το αφήσω ανοιχτό για λίγο.
17.11.2017 | 03:15
Επιβιώνω.
Η ζωή μου είναι μια επιβίωση. Δεν ζω. Επιβιωνω. Αποδέχομαι τις συνθήκες της ζωής οποίες και να ναι αυτές και προσπαθώ να ζήσω με αυτές. Στην οικογένεια μου επικρατεί ένας χαμός. Μόνο οικογένεια δεν θα πρεπε να λεγόμαστε. Ότι και αν γίνει ότι και αν πάει λάθος φταίω εγώ. Και όχι δεν είναι μόνο αυτό. Φασαρίες,φωνές,βρισιές,αντιδράσεις,χτυπήματα το ένα το άλλο. Δεν μιλάω. Κάθομαι και παρακολουθώ και περιμένω να τελειώσει η φασαρία και να πάω για ύπνο. Είμαι δυνατή δεν είμαι; βέβαια υπάρχουν και χειρότερα αλλά σαφώς δεν μπορώ να περιγράψω τι ζω. Τα Οικονομικά μας είναι χάλια. Ένα φαγητό τρωμε(το οποίο δε φτάνει γιατί είμαστε 6μελη οικογένεια και το φαγητό βγαίνει για τους 4 μόνο..) και αυτο βγαίνει από τη μύτη μας. "Γιατί να φάτε; μείνετε και λίγο νηστικοί δεν θα πάθετε κάτι" λέει ο πατέρας μου συνέχεια. Ρούχα δεν έχω. Ούτε εγώ ούτε τα αδέρφια μου ούτε οι γονείς μου. Ειλικρινά. Η μητέρα μου φοράει συνέχεια ένα παντελόνι και μια μαύρη μπλούζα,ο πατέρας μου και τα αδέρφια μου μια φόρμα και ένα φανελάκι και εγώ ένα μαύρο τζιν και μια ροζ μπλούζα. Κανείς μας δεν μιλάει. Να απαιτήσει.να πει ξέρεις κάτι; Έχω ανάγκες. Θέλω ρούχα. Δεν μπορώ να φοράω τα ίδια. Με κοροϊδεύουν. Όχι. Κανείς δεν τολμάει να το πει σε κανέναν. Η όταν κάνουμε το λάθος και λέμε στον πατέρα μας τα παραπάνω,αντιδράει. Και φυσικά η αντίδραση δεν έχει καλή συνέχεια.. τα Προσωπικά μου σκατα. Χάλια. Αίσχος. Η σχέση που έχω με τις φίλες μου (η που νομίζω φίλες μου) ανάμεικτη. Την μια θα Ναι καλή,την άλλη δεν υπάρχω. Δεν είμαι της μόδας όταν δεν έχω λεφτά για να πάω για έναν καφέ. Μα βέβαια. Είμαι 15 ετών και πνίγομαι. Πνι γο μαι. Νιώθω πίεση από όλους και από όλα. Και όλα αυτά ξεκινάνε από το σπίτι. Πως να νιώθω καλά,πώς να είμαι ευτυχισμένη όταν ούτε καν η ίδια μου η οικογένεια είναι καλά μεταξύ της και έτσι δεν μπορούν να με στηρίξουν σε κάτι καινούργιο; Θέλω αγάπη. Μεταξύ της οικογένειάς μου. Θέλω αγάπη με τον άνθρωπο που Θέλω. Θέλω αγάπη μεταξύ σε μένα και στα αδέρφια μου. Αγάπη σε μένα και στις φίλες μου. Θέλω ρούχα. Θέλω να φάω κάτι διαφορετικό και όχι συνέχεια ένα μπούτι ξερό κοτόπουλου. Θέλω λεφτά..χρήματα..οικονομικές ανέσεις. Καλλυντικά,αρώματα,αξεσουάρ..κορίτσι είμαι.έφηβη. οι ανάγκες μου είναι! Θέλω να περάσω στη σχολή που σκέφτομαι. Θέλω να κάνω παιδιά. Θέλω οικογένεια. Θέλω οι στίχοι και τα όνειρα μου να γίνουν πραγματικότητα..Μα δεν έχω κανέναν να με βοηθήσει. Κανέναν να με στηρίξει. Να μου πει να προχωρήσω. Πως είναι δίπλα μου. Πως ξέρει ότι θα τα καταφέρω. Φθείρομαι. Με πνίγει ο κόσμος. Καταστρέφομαι. Διαλυομαι. Επιβιωνω.
4