ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μία φίλη, η οποία γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε Εγκληματολογία στις Η.Π.Α. Σαν χαρακτήρας είναι ευαίσθητη και αγαπάει πολύ τα παιδιά. Ήθελε με κάποιο τρόπο να ασχοληθεί μαζί με τα παιδιά και να τα βοηθάει όσο μπορεί. Έτσι αποφάσισε μετά τις σπουδές της, να εργαστεί στο FBI και συγκεκριμένα στο κομμάτι για τα κακοποιημένα παιδιά. Έδωσε κάποιες εξετάσεις και πέρασε. Έγινε πλέον πράκτορας του FBI στο τμήμα για τα κακοποιημένα παιδιά. Εκεί, έμεινε αρκετά χρόνια. Δεν είχε ελεύθερο χρόνο, δεν είχε προσωπική ζωή μα έκανε πολλά χρήματα. Πρέπει να έχεις γερό στομάχι για μείνεις στο FBI, μου είπε κάποτε. Αναλάμβανα πολύ σκληρές υποθέσεις, δεν άντεξα άλλο και παραιτήθηκα, μου λέει. Ήρθε Ελλάδα! Ένιωσε μία ελευθερία. Την λάτρεψε και αποφάσισε κάποια στιγμή να μετακομίσει εδώ και το έκανε αμέσως μετά τον επόμενο χρόνο. Της άρεσε η ζωή που έκανε. Βόλτες, χαλαρότητα, ξεγνοιασιά. Πλέον αισθάνεται σχεδόν ολοκληρωμένη από τις εμπειρίες της ζωής της. Θέλει να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια έτσι ώστε να κλείσει ο κύκλος της. Παντρεύτηκε αλλά δεν έχουν αποκτήσει παιδιά ακόμα. Είναι όμως και άνεργη. Ψάχνει δουλειά. Δεν μπορεί να βρει, ακόμα και με αυτή την "δυνατή" προϋπηρεσία. Της λείπουν οι φίλοι της στις Η.Π.Α, έχει διακόψει την επικοινωνία μαζί τους και το έχει μετανιώσει. Μέσα από την δουλειά της, έκανε πάρα πολλές γνωριμίες αλλά και φίλους οι οποίοι κατείχαν μία υψηλή θέση. Κάποιες φορές της λείπει και η δουλειά της. Αν είχα μείνει εκεί μου λέει, αυτή την στιγμή θα βρισκόμουν πολύ ψηλά και θα έκανα πολλά. Φαίνεται λυπημένη και σκεπτική. Μετά αναθεωρεί τις σκέψεις της και λέει, χαίρεται που είναι εδώ και βρήκε έναν πολύ καλό άντρα, με τον οποίο είναι ερωτευμένη (εγώ προσωπικά δεν το βλέπω αυτό αλλά μακάρι να είναι) και της συμπεριφέρεται πολύ όμορφα.