ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια ξαδέρφη είναι μοναχοκόρη και έχει επιλέξει να αφιερώσει στους γονείς της τη ζωή της. Πριν δέκα χρόνια πέθανε ο πατέρας της και τώρα έχουνε μείνει εκείνη και η μητέρα της. Από παλιά αυτό το σπίτι το αποφεύγαμε γιατί δε νιώθαμε καλά, ειδικά η θεία μου ήταν ανέκαθεν δύστροπος και περίεργος άνθρωπος.Λέγαμε παλιά στην ξαδέρφη μου να φύγει όπως φύγαμε και εμείς για δουλειά ή σπουδές. Τελικά πήγε έμαθε μια τέχνη αλλά ξαναγύρισε στο πατρικό της και από τότε εκεί μένει. Σπάνια βλεπόμαστε, εμείς δεν πάμε εκεί δε θέλουμε και με την ίδια επαφές γιατί διαρκώς παραπονιέται για οικογενειακά προβλήματα ενώ μόνη της το διάλεξε. Έχει κάνει παλιά δυο σχέσεις και την παράτησαν και οι δυο γιατί έτρεχε συνέχεια στο πατρικό της. Κάθε φορά πήγαινε πάλι στους γονείς, δυο φορές από μερικούς μήνες έμεινε στο σπίτι των πρώην της. Ισχυρίζεται ότι δεν έχει επιλογή και κανείς δεν καταλαβαίνει τι εννοεί. Πρόσφατα την είδα τυχαία και μου είπε ότι η μητέρα της είναι άρρωστη και δεν μπορεί μόνη της, δεν πιστεύω ότι είναι αλήθεια γιατί το ίδιο έλεγε και παλιότερα και ξέρω ότι δεν ήταν έτσι. Όπως λέει η κοπέλα στην άλλη εξομολόγηση ο πατέρας της ήταν άρρωστος και έτρεχε αυτή λες και ήταν χήρος ή σαν να ήταν αυτή σύζυγος και όχι κόρη. Μια ζωή μας λέει ότι δε γίνεται αλλιώς, αυτά μας έλεγε πριν είκοσι χρόνια τα ίδια μας λέει και τώρα. Παλιότερα ένας ξάδερφος της είχε προτείνει να τη συνοδέψει σε ψυχολόγο και με τα πολλά πήγε, αλλά δεν άλλαξε κάτι ενώ πήγαινε δυο χρόνια.Τώρα τελευταία μαθαίνω παραπονιέται πως δεν την στηρίζουμε, δεν ξέρω τι θέλει από εμάς. Μια ζωή το παίζει θύμα και κλαίγεται λες και την έχουν δεμένη, μας χρησιμοποιούσε μόνο για να μας μαυρίζει την ψυχή δεν ζητούσε λύση θέατρο παίζει. Με τη μητέρα της είναι κολλητές ενώ αν την ακούς νομίζεις ότι δεν μιλιούνται. Όποιος την πάρει στα σοβαρά θα το μετανιώσει γιατί δεν θέλει να αλλάξει κάτι, της αρέσει έτσι όπως είναι ας λέει ό,τι θέλει. Η χαρά της είναι να ακούγεται κάτι για γονείς παρατημένους και να της λένε ότι η ίδια είναι καλή κόρη, για τέτοια πετάει τη σκούφια της. Δεν είναι καλός άνθρωπος γιατί μας έχει ταλαιπωρήσει για καιρό και μας κορόιδευε και από πάνω και λέει ότι δεν την στηρίζουμε και είναι μόνη της. Κάποτε της είπα να εργαστεί σε άλλη πόλη με καλά λεφτά της είχα βρει μια καλή θέση, και είπε ότι θα πρέπει να πληρώνει κοπέλα να κοιτάζει τη μάνα της το οποίο ήταν ψέμα. Τώρα είναι 46 δεν πρόκειται να αλλάξει και όταν πεθάνει και η θεία μου θα λέει ότι θυσίασε τη ζωή της για τους γονείς, όλοι μας αυτό θα κάναμε αν γουστάραμε μια ζωή να ρίχνουμε αλλού τις ευθύνες μας. Ας αφήσουμε να μιλήσουν όσοι την πλησίασαν να μας πούνε πως τη βλέπουν και όχι να μιλάει η ίδια. Ο δεύτερος σύντροφός της έχει ακόμη να λέει πόσο εξωφρενικά φερόταν, έπαιρνε τηλέφωνο η μητέρα της και αυτή έτρεχε για την κάθε βλακεία και τον έβγαλε και αναίσθητο στο τέλος. Ξέρω αυτή την περίπτωση και άλλες δυο παρόμοιες με μοναχογιούς και κρατάω μικρό καλάθι όταν ακούω για θυσίες και γονείς. Και στις τρεις περιπτώσεις δεν υπάρχει λόγος να ζούνε έτσι και μας τρελαίνουν στα παραμύθια. Ο καθένας όπως θέλει ζει αλλά τουλάχιστον μη μας ζαλίζουν αφού έτσι γουστάρουν να ζούνε. Συγγνώμη αλλά αγανακτώ όταν τα σκέφτομαι, ας μας πούνε για ποιο λόγο παραπονούνται μπορεί εγώ να έχω κάψει φλάντζες και να μη καταλαβαίνω.