ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζω ότι η στάση και η γνώμη μου φέρει δυσανάλογα μεγάλο βάρος για τους γύρω μου. Και για τους δικούς μου και για τη σχέση μου. Σαν να κινούνται όλοι για να με ικανοποιήσουν και να λάβουν την έγκρισή μου για κάτι. Δεν το επιδιώκω ξαναλέω. Γίνεται. Πχ η μάνα μου και η αδερφή μου δε με αφήνουν ούτε να μαγειρεύω ούτε να κάνω δουλειές, ενώ ξέρω. Θεωρούν αυτονόητο ότι θα μου μαγειρεύουν και μάλιστα κρέμονται από τα χείλη μου, για να δουν αν πέτυχαν το φαΐ. Καλά για τον πατέρα μου δε τι συζητώ. Είμαι η πριγκίπισσά του. Οπότε τον παίρνω στο τηλέφωνο αρχίζει και λέει "Καρδούλα μου, ψυχή μου". Το αγόρι μου ζητάει τη γνώμη μου μέχρι και για το χρώμα εσώρουχο που φοράει. Γενικότερα, όποιος σχετίζεται μαζί μου επηρεάζεται από τη γνώμη μου, επαναλαμβάνει τις εκφράσεις μου κλπ.Φταίω εγώ μετά να την ψωνίσω;