ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε συνέχεια της προηγούμενης εξομολόγησης με τίτλο "δίλημμα", για αρχή να πω ότι δε θεωρώ απαραίτητα ότι η συμπεριφορά τους οφείλεται στο ότι είμαι γυναίκα, αν και δέχομαι και υποτιμητικά σχόλια γιατί είμαι σε ερευνητικό ανδροκρατουμενο κλάδο (μηχανική).Κατά 2ο, το ανέφερα λόγω του ότι οι ίδιοι είπαν πράγματα που δεν ίσχυαν για εμενα και έτσι ο ανώτερος τα έβαλε μαζί μου, επίσης έχω προσπαθήσει να το λύσω και προσωπικά αλλά μονίμως κάνουν κλίκα μεταξύ τους και αρνούνται ότι μου φέρονται άσχημα.Για να γίνω πιο συγκεκριμένη με ορισμένα παραδείγματα: συνεννοουνται μεταξύ τους και ακόμα και για θέματα της δουλειάς που με αφορούν δεν με ενημερώνουν. Κανονίζουν να πάνε στο διάλειμμα για καφέ ή για μεσημεριανό, ή φέρνουν ο ένας στον άλλο καφέ/φαγητό και ενώ ειμαι μπροστά δεν με ρωτάνε καν αν θέλω κάτι ή έστω τυπικά να παω για παρέα. Δεν με έχουν ρωτήσει ποτέ έστω αν είμαι καλά, τις ώρες που είμαστε μαζί (και είναι πολλές) δεν ανταλλάζουμε ουτε κουβέντα, ενώ εχω προσπαθήσει πολλές φορές να ανοίξω κάποιο θέμα είτε της δουλειάς είτε άκυρο. Επίσης, επειδή είμαστε χωρισμένοι σε δύο τμήματα τα οποία βρίσκονται σε διαφορετικό όροφο, όταν ο δικός μου συνεργάτης έλειπε για μήνες, ο άλλος συνάδελφος δεν ήρθε ουτε μια φορά να ρωτήσει αν είμαι καλά, αν χρειάζομαι κάτι. Για μήνες δεν μου είχε πει ουτε γειά χωρίς να προκαλέσω κάτι. Τέλος, σπανίως λείπω από τη δουλειά, όμως και τις ελάχιστες φορές που έτυχε κάτι και έλειψα χωρίς να ενημερώσω δε μπήκαν καν στον κόπο να με ψάξουν ή να ρωτήσουν τι έγινε. Πιθανό να ακούγονται ασήμαντα, όμως φαίνεται πολύ άσχημο. Είναι τα πιο απλά από όσα κάνουν. Από τη δική μου πλευρά ήμουν πάντα ευγενική και έκανα οτιδήποτε κι αν μου ζητούσαν, ακόμα κι αν δεν είχα την υποχρέωση