ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή αυτού που επίκειται /την γιορτή που συνδέθηκε με τα πολλά Λαμπιόνια, το ρεβεγιόν, το Hangover της επόμενης ημέρας, εν έτη 2013 ψωνίσαμε ένα Ερωτηματικό και ένα μούδιασμα. Άνθρωποι που περιμένουν τις γιορτές, ποιοι άνθρωποι όμως ? Βλέπετε τι σημασία έχει αν πιστεύεις στην γέννηση ενός Μεσσία του τότε,ίσως, κάποτε κτλ κτλ (Εδώ σε λέω να κλείσω πρώτο τραπέζι Τι κάθεσαι και ασχολείσαι με λοιπού ανθρωπιστικού προβλήματος… Έλεος )!Δεν θέλω να επισημάνω το περιεχόμενο της ρεαλιστικής σημασίας των λέξεων εντός της παρενθέσεως αλλά την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής που έμμεσα-άμεσα ζούμαρε εμφατικά σε κάτι άλλο από αυτό που συνέβαινε λίγο πιο πέρα…(ίσως δίπλα).Στο προκείμενο … με κάθε μεγάλη Αλλαγή μπορεί να προκύψει το-Νέο είδος. Δείτε για παράδειγμα το υπερ-μπούκωμα που έχουμε φάει από την Βάμπιρο-γουλφική λογοτεχνία που έχει περάσει στον κινηματογράφο. Βασικός πυρήνας της πλοκής οι δυο αντίθετες πλευρές και το αποτέλεσμα από την ένωση τους. Σήμερα λοιπόν ο μέσος/η Έλληνας/Ελληνίδα μάχεται εσωτερικά με το καλά χωμένο status quo πως ευτυχία είναι να καταναλώνεις, να επαινείσαι για αυτό και Καλή Καρδιά βρε… με μια άκρως αντίθετη εξωτερική καθημερινότητα οπου θα νιώσει ενοχή αν του περισσέψει η ντομάτα και καταλήξει στα σκουπίδια( για τα οποία σκουπίδια τρία χρόνια τώρα τόση καμπάνια γίνετε με την ανακύκλωση αλλά τα ποτηράκια από καφέ παραμένουν αριστερά και δεξιά στους δρόμους). Κατά τη διάρκεια λοιπόν αυτής της ζύμωσης των τελευταίων χρόνων πολλοί έχασαν, πολλοί μπερδεύτηκαν, κάποιοι αναδείχτηκαν αλλά ακόμα το αποτέλεσμα δεν είναι εμφανές. Μέσα στο Φαινόμενο της Κρίσης των Οικονομικών ανήλθε το ποσοστό και της Κρίσης(όχι του Μακρόπουλου) της άλλης… του Πανικού ! Η αγωνιώδης άμυνα του εγκεφάλου μας στην επίθεση που δέχεται, επίθεση στην μεταμόρφωση που μας έχει επιβληθεί. Το να μεταμορφώσεις την απάθεια στην εν συναίσθηση είναι Καλό… το να μεταμορφώσεις την ευαισθησία σε απάθεια με το ζόρι για την έλλειψη πρόνοιας και πολλών άλλων μορφών σκληρότητας , οδηγεί την ψυχή στο να κορνάρει. Θέλει να βάλεις Μια φωνή… επειδή όμως νίκησαν και μας έκαναν ατομικές κουκίδες παρά ομάδες εσύ την πνίγεις… Πόσο να αντέξει … μετά τον Πανικό ίσως έρθει ο αλκοολισμός … μετά τον αλκοολισμό ίσως η κύρωση ήπατος … και μετά μετά –δεν έχει τίποτα μετά (αγαπημένη ερμηνεία από την Χάρις Αλέξιου).Εύχομαι λοιπόν, η φωνή να γιγαντωθεί για καλό σκοπό με στόχο την εξέλιξη σε ένα νέο είδος Ανθρωπου. Γραφική και γλαφυρή δεν θέλω να γίνω, «ο νοών νοείτω». Μ.Χ