ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι εμενα μου συνεβη κατι παρομοιο,ξεκεινησε τετοια εποχη περισυ οταν πηγαινα πρωτη λυκειου...Ερωτευτηκα τον καθηγητη της γεωμετριας...το περιεργο ειναι οτι εγινε τελειως απροσμενα,στην αρχη τον συχενομουν οσο δεν ειχα συχαθει ανθρωπο και μετα απο καποιους μηνες αρχισα να τον σκεφτομαι παρα πολυ μεχρι που τον ερωτευτηκα ... Φετος που ειμαι β'λυκειου αυτο που ζω ειναι κυριολεχτικα κολαση διοτι εχει περασει ενας χρονος και ακομα τον σκεφτομαι και τον αγαπω ... τωρα ειδικα που τον εχω 5 ωρες την εβδομαδα η σκεψη μου ειναι συβεχεια σε εκεινον...δεν ξερω τι να κανω...ειδικα οταν τον βλεπω παραλυω... ολη την ωρα ειναι στο μυαλο μου... δεν ξερω τι να κανω πια... Παντως εχω συνειδιτοποιησει πως δεν ειναι κατι περαστικο εναι πολυ σημαντικος ανθρωπος για μενα...