ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε έκανα τυχαία φίλη στο φμπ... Σε πέτυχα στο δρόμο τυχαία, θυμίθηκα τη μορφή σου κ απ'αυτή την αφορμή πιάσαμε κουβέντα στο τσατ ενώ δεν είχαμε αλλάξει λέξη ως τότε... Βρεθήκαμε μετά από πολλούς μήνες από κοντά, σε συμπαθησα, με συμπάθησες... Κανένα υπονοούμενο μεταξύ μας, τίποτα υπόγειο... Κάποιο απόγευμα μου εξωμολογήθηκες τα πάντα για σένα, ένιωσες εμπιστοσύνη κι εγώ σου στάθηκα... Η απόσταση μεταξύ μας μεγάλωσε λόγω των σπουδών σου, κι όμως κάτι μας έδενε, κάτι μας έφερνε κοντά... Σχεδόν ένα χρόνο μετά την πρώτη μας συνάντηση, σπάσαμε κι εξομολογηθήκαμε τα συναισθήματά μας. Δηλώσαμε ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλο ενώ το καταπιέζαμε μέσα μας κάποιους μήνες... Με φόβισε η απόσταση, όμως τόλμησα. Εσύ δεν κόλλησες πουθενά.. Συμβιβαστήκαμε να βλεπόμαστε 2 3-4ημερα το μήνα.. Είναι αρκετό? Πάνε 6 μήνες τώρα που είμαστε μαζί... Εσύ λίγο πριν τα 20, εγώ στα 30.. Διαφέρουμε τόσο πολύ, κάπου βρίσκουμε επαφή όμως.. Αρκεί? Υπάρχουν φορές που σε θέλω τόσο, σε αγαπάω τόσο, σε χρειάζομαι τόσο κι άλλες που δε νιώθω σίγουρος για τίποτα... Μου δείχνεις με κάθε τρόπο αυτά που νιώθεις όμως εγώ νιώθω ανασφάλεια, μήπως συνειδητοποιήσω πως όλο αυτό είναι ένα λάθος.. Είσαι ενθουσιώδης, είμαι ρεαλιστής.. Φοβάμαι..