Αν είναι παντρεμένος, μπες για μια στιγμή στην θέση της γυναίκας του. Πως θα ένιωθες αν κάποια ποιήτρια του πληκτρολογίου, έκανα όπως εσύ;
Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως ότι δίνεις παίρνεις στην ζωή, και κάποτε θα βρεθείς στην ίδια θέση.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Αν είναι παντρεμένος, μπες για μια στιγμή στην θέση της γυναίκας του. Πως θα ένιωθες αν κάποια ποιήτρια του πληκτρολογίου, έκανα όπως εσύ;
Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως ότι δίνεις παίρνεις στην ζωή, και κάποτε θα βρεθείς στην ίδια θέση.
Τρελά είναι να νομίζεις οτι βλέπεις τον άνθρωπο που θέλεις αλλά όταν φτάνεις πιο κοντά να μην είναι αυτός, να ψάχνεις κάθε μέρα να τον δεις σε κάθε μέρος που πηγαίνεις, να ελπίζεις οτι κάποια μέρα θα τον δεις και θα έρθει κατευθείαν στην αγκαλιά σου.
Είτε πέφτεις στη φωτιά και καίγεσαι, ρισκάροντας ψυχική υγεία, αξιοπρέπεια, λογική σκέψη κλπ αλλά ζεις την εμπειρία, είτε απομακρύνεσαι και μένεις λίγο πιο υγιής, αλλά χάνεις την εμπειρία. Δύσκολη απόφαση...
Μια καλή αρχή είναι να μην έχεις προσδοκίες κατά τη γνώμη μου. Εφόσον ό,τι έχει αρχή έχει και τέλος, απολαμβάνεις τη διαδρομή χωρίς να περιμένεις συγκεκριμένα πράγματα. Δύσκολο ακούγεται άμα παίζει καψούρα, αλλά μου φαίνεται ο δρόμος με τις λιγότερες απώλειες.
Εσύ ξέρεις τις αντοχές σου και κατά πόσο θα καταφέρεις να μαζέψεις τα κομμάτια σου μόλις τελειώσει ο κινηματογραφικός έρωτας.
Αν ανήκει σε κάποια άλλη ούτε να το σκεφτείς. Αν δεν ανήκει πουθενά και δε θέλει να ανήκει και γουστάρεις τοτε ζήστε και μη σκέφτεσαι.