ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.12.2014 | 23:29

ερωτας και καταθλιψη

Ερωτικου περιεχομενου και το δικο μου! Γνωρισα ενα παιδι, βγηκαμε πολλες φορες, καποια στιγμη προχωρησε λιγο παραπανω και ξεκινησαμε να εχουμε κατι φλου που γινοταν ολο και πιο δυνατο μερα την μερα. Η χημεια τελεια! Μεχρι εδω ολα καλα... Ελα μου που αυτος εμφανιζε συμπτωματα καταθλιψης! Ατομο που κλεινεται πολυ στον εαυτο του και εγω να μην ξερω πως να αντιδρασω. Να απομακρυνθω δεν ηθελα, ηθελα να βοηθησω αλλα αν δεν σ' αφησει ο αλλος πως? Με αυτα και με εκεινα περασαν κοντα στους 5 μηνες και μεσα σε αυτους υπηρχε και γεωγραφικη αποσταση. Ολα μια χαρα αν εξαιρεσουμε οτι τις στιγμες που η ψυχολογια του επεφτε χανοταν για 2-3 μερες. Γενικα η επικοινωνια στο τηλεφωνο δεν ηταν ποτε παρα πολυ συχνη. Μια φορα τη μερα, καποιες και δυο και τρεις,ισως λιγο skype πολυ πιο σπανια, αλλα ο μεσος ορος μια φορα τη μερα. Η κατασταση χειροτερεψε και τα σημαδια της καταθλιψης ολοενα και πιο πολλα! Ξεκινησε να πηγαινει σε ψυχολογο με δισταγμους και μου ζητησε να μεινει για λιγες μερες μονος για να μπορεσει να καταλαβει τι του γινεται. Το σεβαστηκα και δεν τον ενοχλησα ξανα. Δεν νομιζω πως ειχα και αλλη επιλογη! Μετα απο μια εβδομαδα εμφανιζεται και μου λεει ποσο πολυ με θελει, πως με θελει παρα πολυ στη ζωη του αλλα δεν ξερει πως να χειριστει αυτο που του συμβαινει. Προσπαθησα οσο με αφηνε να βοηθησω αλλα η κατασταση του ειχε πολλα σκαμπαναβεσματα. και φτανουμε στο σημερα. Κανενα αποτελεσμα απ τον ψυχολογο και χωρις να ενημερωσει χανετε παλι για 3 μερες! Και αφου τον πηρα τηλ να του πω πως δεν μπορω να κανω αλλο υπομονη υπο αυτες τις συνθηκες μου λεει πως δεν μπορει να με ταλαιπωρει αλλο και θελει να το περασει μονος του. Δεν θα πω άλλα γιατι ηδη εχω γραψει μυθιστορημα! Το ολο νοημα απ αυτα που ειπαμε ειναι οτι θελουμε πολυ ο ενας τν αλλον αλλα αυτη η ριμαδα η ψυχολογια δεν μας αφηνει να το ζησουμε! Και εγω τωρα καθομαι και σκεφτομαι ποσο ωραια θα ειμασταν αν το αντιμετωπιζε αυτο! Μου το ειπε και ο ιδιος οταν μπορεσει και βγει απ ολο αυτο θα με ψαξει! Χωρις να μου ζητησει ποτε να τον περιμενω... Δεν ξερω πως αντιδρανε σε αυτες τις περιπτωσεις. Τον θελω τοσο πολυ, μου λειπει τοσο πολυ. Πρωτη φορα ενιωσα οτι βρηκα ολα αυτα που εψαχνα σε εναν ανθρωπο!
 
 
 
 
Scroll to top icon