4.3.2012 | 23:07
έρωτας στα χρόνια της κρίσης...
πόσο τον αγαπώ αλήθεια!και πώς δεν μπορώ να τον βλέπω να μαραζώνει που είναι άνεργος εδώ και ένα χρόνο και δεν βρίσκει τιποτα...έρχεται να με δεί με συγκοινωνία γιατί δεν έχει να βάλει πια βενζίνη! είναι μαραμένος αλλά μόλις με βλέπει γελά ξανά και μου λέει ότι τον κανω να τα ξεχνάει όλα!του λέω εδώ και ένα χρόνο μην απελπίζεσαι μωρό μου, όλα για καλό γίνονται, θα πάνε όλα καλά!και βγάινω ψεύτρα τελικά και φοβάμαι πώς θα με μισήσει που τον ανεβάζω στα σύννεφα και μετά τον προσγειώνει η πραγματικότητα....πώς θα αντέξει ο έρωτας μας αυτή την κρίση??πόσο άδικο είναι να σβήνουν έτσι τα όνειρα ενός νέου 30 χρονων!πόσο ένοχη νοιώθω καμια φορά που εγώ δουλέυω και πληρώνομαι και ο έρωτας μου βυιθίζεται στην κατάθίψη όντας άνεργος...να του δανείσω ή θα τον ευνουχίσω εντελώς?αυτά!!θα πάνε όλα καλά ή θα μας καταπιεί η ύφεση?
