31.3.2014 | 01:51
Έρωτας στο διηνεκές...
Δε ξέρω γιατί αλλά νομίζω και ηθελημένα δε θέλω να μάθω. Μου άρεσες από πάντα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Οι συμπτώσεις μας φέρνουν συνεχώς κοντά. Φύγαμε απο τον τόπο μας, αλλάξαμε πόλεις και πάλι ο χρόνος μας έφερε στον ίδιο χώρο. Όμως δεν μπορώ να στο πω γιατί είμαστε φίλοι. Κάθε στιγμή που σε βλέπω σε ερωτεύομαι ακόμη περισσότερο, χωρίς να το θέλω, χωρίς να φταις. Όμως τι κρίμα, αυτό θα μείνει πάντα στην σφαίρα του φαντασιακού γιατί απλά θα είναι μια αποτυχία, μια άρνηση και ίσως χαθεί και το λίγο που έχουμε τώρα..
