ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η (πρωην) κολλητη μου ειναι απ τς περιπτωσεις κοριτσιων που βρισκουν τον ερωτα κ παρατανε τους παντες κ τα παντα για να τον ζησουν. Απο τοτε που τα εφτιαξε μ αυτον, οι σχεσεις μας ειναι σχεδον ανυπαρκτες. Εγω ειχα ενοχληθει πολυ με τη συμπεριφορα της στην αρχη, δεν με πειραξε που αφιερωνε χρονο σ αυτον, (οκ ηταν φυσιολογικο στην αρχη), αλλα δεν δεχομαι να αδιαφορει εντελως για μενα κ να μην την απασχολει αν ζω η αν πεθανα. Οταν λοιπον περασαν λιγοι μηνες κ συνειδητοποιησε το λαθος της, μου εστελνε μηνυματα για να βρεθουμε κλπ αλλα εγω ειχα ξενερωσει κ δεν ανταποκρινομουν. Καποια στιγμη επειδη επεμενε, ειπα να δωσω μια ευκαιρια. Κ φυσικα συνειδητοποιησα πως δεν επρεπε να χα δωσει εξαρχης. Βρισκομασταν μονο οταν ο καλος της δουλευε, (γιατι φυσικα ολες τις υπολοιπες ωρες της ημερας κ της εβδομαδας που δεν δουλευε ηταν μαζι), οταν βρισκομασταν την επαιρνε αυτος καθε λιγο τηλ η εστελνε μηνυματα επομενως ηταν ολη την ωρα πανω απ το κινητο κ γενικα με εθλιβε το ποσο πολυ ειχε χαλασει μεσα στη σχεση της. Αυτο δεν ειναι ερωτας, ειναι εξαρτηση. Πολλοι με ελεγαν υπερβολικη, οτι δεν αξιζει να χαλασω μια φιλια για ενα αγορι κλπ αλλα ρε παιδια ειναι τοσο ασχημο να βλεπεις την αλλη να εχει χασει καθε ιχνος προσωπικοτητας κ να ειναι αυτοκολλητη μ αυτον. ΑΚομα κ το χομπι του ξεκινησε για να ειναι μαζι του. Δηλαδη ελεος. Αυτο ειναι ερωτας? Καλα..ΚΟυνια που σας κουναγε...