ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως να βρει κάποιος αυτό που θέλει πραγματικά να κάνει στη ζωή του; όταν έχεις τελειώσει πανεπιστήμιο χωρίς πολλά αναγνωρισμένα δικαιώματα και είσαι 25. Δεν βρίσκεις προφανώς πουθενά στο αντικείμενο σου, η ζωή κυλά και εσύ για να μην μένεις πίσω, δηλώνεις πως θα ξεκινήσεις μεταπτυχιακό και πληρώνεις μόνο και μόνο για να μην αφήσεις κι άλλο χρόνο ανεκμετάλλευτο. Και όταν και άμα τελικά τελειώσεις, δεν ξέρεις πάλι αν τρελαίνεσαι για το συγκεκριμένο αντικείμενο. Και προφανώς δεν βρίσκεις δουλειά διότι όλοι θέλουν προυπηρεσια στον τομέα αυτό. Για να συνοψίσω, δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ) που να με τρελαίνει από άποψη δουλειάς, είμαι και γενικώς τεμπέλα. Κάθομαι και βλέπω βίντεο στo YouTube με πετυχημένες Ελληνίδες που διαπρέπουν ως επιστήμονες στο εξωτερικό. Το εξωτερικό είναι μια λύση, ιδιαίτερα για τη σχολή μου. Μα πως φεύγεις όταν έχεις μια πολύ όμορφη σχέση ενός χρόνου; και όταν το αγόρι σου δεν προτίθεται να φύγει έξω; και το έξω πως το λέω... Στα 35 όχι, δεν θα μπορώ εύκολα να πω γυρίζω πίσω, όταν υποτίθεται θα έχω κάτι στρωμένο. Απ την άλλη εξωτερικό δεν θέλω να μείνω μόνιμα. Όσο αστείο και να ακούγεται, η μαμά μου δεν ζει και έχω μόνο τον μπαμπά μου. Δεν θέλω να τον αφήσω μόνο του με ένα παιδί στήν άλλη άκρη της γης. Όσο περνάει ο καιρός και εγώ δεν έχω την ίδια όρεξη. Και αυτό γιατί εγώ καταστρέφομαι, ευτυχώς η οικογένεια μου μου τα παρέχει όλα. Βλέπω αλλα παιδιά που διψάνε για μόρφωση και δεν έχουν οικονομική δυνατότητα. Εγώ την έχω, μπορώ να εξελιχθω, μα κάθε φορά που ενθουσιάζομαι, αμέσως μετά φεύγει ο ενθουσιασμός διότι δεν κάνω τίποτα στο τέλος. Επιπολαιότητα λέγεται. Ίσως αυτό να ναι το κύριο μου πρόβλημα. Και γενικώς ένα πράγμα... Πως στο καλό θα βρω τι θα κάνω σε αυτή τη ρημάδια τη ζωή;;;