ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορεί να συναντήσω κάποιον τυχαία (στο ιατρείο, στην καφετέρια, στο δρόμο κλπ οπουδήποτε) και να κοιταχτούμε και εκείνη τη στιγμή αυτό που νιώθω είναι τόσο έντονο που δε μπορώ να το εξηγήσω, είναι αυτό το κάτι, σαν να γνωριζόμαστε, να νιώθω ότι τον ξέρω, ότι θέλω να είμαι μαζί του κλπ τέτοιες σκέψεις!Και να κοιταζόμαστε για λίγα δευτερόλεπτα ή και λεπτά (εντάξει όχι συνεχόμενα) και μετά ο καθένας να παίρνει το δρόμο του, να φεύγει. Και να μην ξαναβλέπουμε ο ένας τον άλλον ποτέ.Δεν είναι λιγάκι κουλό? Άλλες φορές λέω η φαντασία μου θα είναι αλλά όταν συμβαίνει νιώθω υπνωτισμένη, σαν μια δύναμη μέσα μου να με τραβάει προς αυτόν, σα μαγεμένη.Εσάς σας συμβαίνει? Νιώθετε έτσι? Αν θέλετε γράψτε περιστατικά που σας έχουν συμβεί!