Έχω αληθινές φίλες!20 χρόνια τώρα. Σπουδάσαμε αλλού, αλλάξαμε, μεγαλώσαμε, δουλεύουμε αλλά ακόμη συναντιόμαστε 3 φορές την εβδομάδα τουλάχιστον, έστω και για ένα 20λεπτο καφέ. Τρώμε μαζί, αράζουμε, βγαίνουμε, μιλάμε, κάνουμε πράγματα. Έχω φίλες από αυτές που σου μαγειρεύουν για να μην τρως βλακείες από έξω βοηθώντας σε να αδυνατίσεις, απο αυτές που ενώ κάθεστε όλοι μαζί ψιλοβαριέσαι και λες πετάγομαι να κοιμηθώ μια στιγμή (στο κρεβάτι τους)"ξυπνήστε με σε μισή ώρα να πιούμε καφέ" και ενώ σε λένε ζώον το διασκεδάζουν. Από αυτές που στέκονται δίπλα σου όταν ψήνεσαι από πυρετό. Από αυτές που σου φέρνουν χάπι για την περίοδο και έρχονται να βάψετε μαζί το σπίτι. Από αυτές που σου χαρίζουν την τηλεόραση τους όταν παίρνουν καινούρια ενώ έχουν οικογένεια, με την οποία έχουν άριστες σχέσεις, μα προτιμούν να ζουν τις επιλογές κι όχι τα δεδομένα. Έχω φίλες από αυτές που όταν τους λες σήμερα είμαι σκατά , θα 'θελα να μ'αγκαλιάσει κάποιος απόψε και να μου πει πως όλα θα πάνε καλά, σε παίρνουν τηλέφωνο και σου βάζουν το "καληνύχτα μη φοβάσαι" της Τσανακλίδου. Από αυτές που όταν δεν έχεις όρεξη να τις δεις , απλά το λες. Από αυτές που τις βρίζεις την ίδια στιγμή που τις αγαπάς απεριόριστα. Από αυτές που δεν θυμώνουν αν δεν πεις τα πάντα γιατί όλοι κρατάνε κάτι για τον εαυτό τους και δεν κρίνουν ποτέ εσένα αλλά τις ενίοτε πράξεις σου. Από αυτές που σε λένε ηλίθια όταν είσαι και διάνοια όταν είσαι πάλι. έχω φίλες από αυτές που δεν είναι πάντα η πρώτη σου επιλογή σε όλα κι ούτε εσύ δική τους γιατί στη ζωή δοκιμάζεις πολλά αλλά είμαστε πάντα εκεί στην πορεία. Έχω φίλες που δεν απαιτούν γιατί απλά ελεύθερα συμβαίνουν όλα. Που είμαστε όλες διαφορετικές μα μετά από τόσα χρόνια έχουμε κάτι κοινό: αποδεχόμαστε ό,τι είμαστε καλό και κακό και προσπαθούμε κάθε μέρα να βελτιώνουμε και κάτι, με μοναδικό σκοπό να ζούμε μια καλή ζωή, διευκολύντας και ομορφαίνοτας τις ζωές μας γιατί λίγοι θα το κάνουν για εμάς. Έχω φίλες που είμαι εγώ , άλλοτε αναίσθητη, άλλοτε κουραστική, άλλοτε φιλέσπλαχνη και άλλοτε η χαρά της ζωής. έχω φίλες που δε τις ξέχασα ποτέ τάχα παρασυρμένη από την καθημερινότητα , από τον έρωτα ή από τον ανάδρομο Ερμή. Έχω φίλες γιατί τις επέλεξα και με επέλεξαν. Γιατί η καθεμία είναι ευτυχισμένη με αυτό που είναι και όλες μας μεταξύ μας. Ναι, έχω αληθινές φίλες και είναι μια σημαντική χαρά στη ζωή μου.
12.1.2013 | 18:17
Εσείς έχετε αληθινούς φίλους;
Βαρέθηκα να μην έχω φίλους στην πόλη μου με τους οποίους να νιώθω οικεία και ζεστά...Θέλω φίλους που να μπορώ να εμπιστευτώ, να μαζευόμαστε στο σπίτι και να βλέπουμε ταινίες ή να συζητάμε σαχλαμάρες και σοβαρά πράγματα με την ίδια άνεση, να φτιάχνουμε κρέπες, να περνάμε χρόνο μαζί όμορφα, άνετα, φιλικά..Αν αρρωστήσω και δεν μπορώ να πάω στο φαρμακείο, θέλω να ξέρω πως υπάρχει πάντα κάποιο άτομο που θα ερχόταν από την άλλη άκρη της πόλης για να μου φέρει αντιπυρετικό...Είναι τόσο ουτοπικό αυτό; Σιχάθηκα τις φίλες "βιτρίνα" που χρειάζονται η μία την άλλη για να βγαίνουν έξω για να "χτυπήσουν γκομενάκια" ή τις φιλίες-"συμβάσεις" για τη σχολή. Έχω ανάγκη από ειλικρινείς και αληθινές ανθρώπινες σχέσεις...αυτό το έχει κανείς σήμερα; Υπάρχουν άνθρωποι μέσα στην τόσο απρόσωπη Αθήνα που έχουν φιλίες αληθινές, άτομα δηλαδή που είναι χωρίς προσωπικό όφελος (πέρα από τη χαρά του να μοιράζεσαι κοινές στιγμές) κομμάτι της ζωής τους;
3
