18.4.2017 | 03:08
Εσεις οι δυο
Πριν 10 η 8 χρονια εγω ο πατερας μου και φιλοι μετα το μπανιο μας στην παραλια της βαρκιζας πηραμε τον δρομο της επιστροφης. Στο λεωφορειο λοιπον εγω ενα μικρο κοριτσακι περιμενα να φτασουμε σπιτι, ενω ομως ανεμενα δυο κοπελες ηλικιας 18-20 κατα την διαρκεια ολης της διαδρομης, μιλωντας μια αλλη γλωσσα με βριζανε και με κορροιδευαν κατα τη διαρκεια ολης της διαδρομης, γελαγανε κοιτωντας με στα ματια. Δεν χρειαστηκε πολυ για να καταλαβουν οι ιδιες κοπελες οτι ημουν ιδιας εθνηκοτητας και οτι η γλωσσα αυτη που ολη την ωρα με βριζανε ηταν η μητρικη μου. Αυτη η αναμνηση ξεπηδαει μερικες φορες στο μυαλο μου, ευχομαι αντι για αυτο το μικρο και τρομαγμενο κοριτσακι να αντιμετωπιζατε αυτο που ειμαι τωρα. Σας ευχαριστω που μου δειξατε την σαπιλα αυτης της κοινωνιας. Και οχι δεν μπορω να συγχωρεσω, δεν θα μπορουσα ποτε να κανω κατι τετοιο, τα παιδια ειναι η αδυναμια μου η λατρεια μου.
