ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριζω πως ο προβληματισμος μου δεν ειναι σοβαρος οποτε εξ αρχης ζηταω συγγνωμη αλλα σε θεματα τα οποια με εχουν πονεσει και εχω δεθει συναισθηματικα δεν μπορω να δω με αντικειμενικοτητα το θεμα αλλα ζοριζομαι και παραλληλα αγχωνομαι. Πριν κατι μηνες τσακωθηκα ασχημα με την καλυτερη μου φιλη, με τον ανθρωπο μου, τον ανθρωπο που με εκανε να ανοιχτω και ακομα να κλαψω μπροστα σε εκεινη για τις ενδομυχες σκεψεις μου για το πως νιωθω για διαφορα ζητηματα χωρις να διατρεχει κατι σοβαρο, με εκανε να μπορω να γελαω δυνατα. Οταν τα σπασαμε εσπασα και εγω μεσα μου θεωρουσα πως οπως ημουν οταν εκανα παρεα μαζι της δεν θα ξαναημουν ποτε αλλα στην πορεια σηκωθηκα. Δεν το πιστευα οτι μια φιλια θα μπορουσε να με τσακισει τοσο, ενας ανθρωπος να μου λειπει τοσο πολυ. Με ειχε πληγωσει συνειδητα και ποτε δεν το παραδεχτηκε, ποτε δεν προσπαθησε να τα ξαναβρουμε και εγω κυνηγουσα ευκαιριες και την ειχα συγχωρεσει μεσα μου και ας ηξερα πως σε αλλο ατομο δεν θα το συζητουσα καν. Ξερω πως σε πολλους θα φαινεται αστειο και εγω που υποτιθεται πως δεν επηρεαζομουν απο τετοιους ειδους συναισθηματισμους και ημουν τοσο λογικη πολλες φορες θα με ελεγα και σκληρη λυγισα για εναν φιλο. Πλεον μου εμεινες θυμος και μια νοσταλγια. Νοσταλγια για τις ομορφες μας μερες που μεχρι τοτε ηταν ολες υπεροχες δεν εχω κανενα παραπονο και θυμο γιατι με ξεγραψε κανονικοτατα ενω η ιδια ηταν λαθος ασυγχωρητο που δεν σηκωνει υποκειμενικοτητες. Ερχομαστε, λοιπον, στο σημερα, τι κανεις οταν σου ευχεται με τα καλυτερα λογια μεσα απο την καρδια της για μια επαγγελματικη επιτυχια μεσω μηνυματος. Δεν μπορω να απαντησω εδω και τρεις μερες. Πρωτη φορα η καθε απαντηση μου φαινεται λαθος. Θα εκτιμουσα πολυ μια συμβουλη και γνωμη.