ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς είναι δυνατόν να μη σου λείπει κάποιος με τον οποίον μοιράστηκες τον εαυτό σου μαζί του; Πώς; Μετά από 2 μήνες σθεναρής αντίστασης μου, έσπασα και σου έστειλα μήνυμα...και το ένα έφερε το άλλο και ξέσπασα λέγοντάς σου "Μου έλειψες". Ανακούφιση, μούδιασμα, άδειασμα,σύγχιση. Περπατούσα στους δρόμους μιλώντας σου στο τηλέφωνο γιατί το σπίτι δε με χώραγε...Τίποτα που να δείχνει ότι σου έλειψα και εγώ. Κάτι νέο πάει να μπει στη ζωή σου. Αλλά δεν είναι αυτό που με πειράζει τόσο, όσο το ότι δεν σου λείπω, όπως εσύ σε μένα. Όχι ερωτικά, αλλά σαν άνθρωπος σαν παρουσία, σαν μυρωδιά και ενέργεια. Κανένα από τα εγωιστικά λόγια σου δεν δείχνει ότι άλλαξες στο παραμικρό και ότι σκέφτηκες τί έκανες κρατώντας έναν άνθρωπο κοντά σου τότε, μόνο και μόνο για να δυναμώσεις εσύ από την αγάπη του, και όχι επειδή τον αγαπούσες. Λύγισα ακούγωντας την αδιαφορία στον τόνο της φωνής σου. Κάθησα σε ένα παγκάκι, έκανα τσιγάρο και προσπαθούσα να καταλάβω γιατί για άλλη μια φορά φάνηκα αδύναμη. Και γιατί τότε ήμουν αδύναμη και έμεινα δίπλα σου. Χάθηκα για άλλη μια φορά...χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια μου... Αν με είχες αγαπήσει δε θα πονούσα τόσο...