ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παίρνω το θάρρος να γράψω για μένα μετά από μία εξομολόγηση που διάβασα εδώ που ο/η εξομ αναφέρει οτί δεν έχει φίλους και σχέση. Εγώ ούτε φίλους έχω, ούτε σχέση, ούτε δουλειά. Είμαι ένας άνεργος που στα 27 του ζει ακόμα με την μητέρα του. Κάνω κάθε προσπάθεια να το αλλάξω αυτό και πιστεύω πως η αλλαγή έρχεται μόνο αφού συνειδητοποιήσεις το γιατί και πως οδηγήθηκες μέχρι αυτό το σημείο που βρίσκεσαι τώρα, ποιες.αποφάσεις σε έφεραν εδώ που είσαι, και να παραδεχτείς πως ναι, έπιασες πάτο, χωρίς καμία άρνηση ή δικαιολογία. Τα αδίκησα, αδικήθηκα, η ζωή δεν ήταν δίκαιη απέναντί μου, στάθηκα άτυχος στη ζωή, και όλα αυτά, είναι μία προσπάθεια του ανθρώπου να αμυνθεί απέναντι στη ταμπέλα του "αποτυχημένου". Δε με θεωρώ αποτυχημένο επειδή ο άνθρωπος κύριο σκοπό έχει (πέραν της επιβίωσης) την συνέχιση του είδους και να προσπαθήσει να καταφέρει όσα περισσότερα μπορεί αξιοποιόντας όσο το δυνατόν περισσότερο τις δυνατότητές του. Ίσως θα μπορούσαν να είναι χειρότερα τα πράματα, ίσως θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα, ποιος ξέρει πόσο διαφορετική ζωή θα είχα αν άλλαζε ένας (σημαντικός ή λιγότερο σημαντικός) παρονομαστής στην εξίσωση; It is what it is. Σημασία έχει το από εδώ και πέρα. Κάνω κάθε προσπάθεια να βρω δουλειά, και διαδικτυακά με αγγελίες αλλά και πηγαίνω και ρωτάω από κοντά στα καταστήματα της περιοχής μου. Όταν θα βρω μία σταθερή εργασία, θα κοιτάξω να κοινωνικοποιηθώ σε δεύτερο πλάνο επειδή καλώς ή κακώς, χωρίς τα χρήματα δύσκολα μπορείς να συντηρήσεις μία οποιαδήποτε σχέση, φιλική ή ερωτική, δεν είναι το Α και το Ω φυσικά αλλά πρωταρχικής σημασίας για την ποιότητα της ζωής σου. Δεν είμαι αποτυχημένος, το λέω κάθε μέρα στον εαυτό μου, λες και είναι mantras που το επαναλαμβάνεις στον καθρέφτη όσες φορές χρειαστεί έως ότου το πιστέψεις. Μπορώ να το κάνω, θέλω να το κάνω, μου αξίζει να το κάνω. Μπορώ να βρω δουλειά, μπορώ να αποκτήσω φίλους και παρέες, μπορώ να αποκτήσω σχέση. Το αύριο είναι όσο λαμπρό όσο αντέχεις εσύ το φως του! Όλα αρχίζουν τώρα και όλα όσα σε αποτελούσαν ανήκουν στο χτες. Μία πρόποση στα περασμένα που με διαμόρφωσαν έτσι όπως είμαι τώρα, αυτή τη στιγμή που τα γράφω, και μία πρόποση στο αύριο, που ό,τι και αν φέρει, θα το υποδεχτώ με ελπίδα και ενθουσιασμό γνωρίζοντας πως εφόσον είναι κάτι καινούριο, δε θα με τραβήξει πίσω στο χθες. Μία νέα μέρα ξημερώνει, μία νέα ελπίδα, ένα νέο όνειρο. Αποδέχομαι όλα όσα συνέβησαν, επιλέγω ποια θα κρατήσω και ποια όχι, αφήνομαι στην δύναμη της ζωής να με παρασύρει σαν να είναι καταρράκτης. Όλα ξεκινούν την στιγμή που εσύ αποφασίσεις πως ήρθε πλέον η ώρα να προχωρήσεις μπροστά. Let it shine!