ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νύχτες σαν αυτές, σαν τη χθεσινή, σαν κάθε κρύο σαββατοκύριακο που πέρασε και κάθε που δεν έχει έρθει ακόμα. Εσύ στο δρόμο, όπως πάντα, το μόνο πράγμα που γνωρίζεις είναι να τρέχεις σαν την άδικη κατάρα σε κάθε γωνιά της πόλης, αεικίνητο πλάσμα της νύχτας.Αν ήταν τα πράγματα πιο εύκολα, αν δεν μας διακατείχε η απόλυτη απληστία και βαρεμάρα δεν θα ήταν η ζωή σου έτσι. Εγώ φταίω, εσύ και ο καθένας μας... γιατί κοίτα πως έχουμε καταντήσει, μπροστά σε ένα κουτί, περιμένοντας, η πείνα μας για κάτι που δεν έχουμε μας ρήμαξε.Και όμως εσύ είσαι έξω, ο αέρας και το κρύο πια ριζωμένος μέσα στα κόκκαλά σου... και συνεχίζεις. Στο άκουσμα σου έτρεξα, με τρεμάμενα χέρια και άνοιξα την πόρτα."Καλησπέρα".Και έτσι, πάλι λέγοντας, σαν άλλος Οδυσσέας, μια ζωή στο δρόμο, παιδί για όλες τις δουλειές."Πες μου... τι είμαι;" με ρώτησες ένα βράδυ.Σε κοίταξα, κρατώντας την ανάσα μου χωρίς να το καταλάβω. "Το δέρμα σου είναι κρύο, δεν βγαίνεις ποτέ την ημέρα...""Τι είμαι;" είπες ανυπόμονα."Ντελιβεράς..."