23.6.2014 | 18:59
Εσύ
Δεν ήμουν ποτέ σίγουρος τί ήθελα από τη ζωή μου. Και η αλήθεια είναι ότι δεν με ένοιαζε κιόλας να θέλω κάτι. Φτερό στον άνεμο ή φύλλο στον άνεμο, που λένε. Πες το όπως θες. Στα πάντα μου. Δεν είναι ότι το γούσταρα τόσο. Είναι ότι έτσι είναι η φτιαξιά μου μάλλον. Δεν το αποδέχτηκα ποτέ ανοιχτά, δεν το καταπολέμησα κιόλας.Σ' ένα "πράγμα" υπήρξα σταθερός σαν βράχος όμως. Σ' εσένα. Δεν είμαι ρομαντικούλης. Εγώ και το ρομάντζο είμαστε σαν τους Λάνιστερ με τους Σταρκ. Καμία σχέση κοινώς. Αλλά εσύ... εσύ δεν με αφήνεις να σε ξεχάσω (ή καλύτερα εγώ δεν με αφήνω, αλλά θα μπλέξουμε στην υπερανάλυση τώρα). Δεν κάνεις κάτι. Δεν χρειάζεται. Απλά η σκέψη σου και μόνο είναι ικανή, τόσα χρόνια μετά, να με κάνει είτε να βουλιάζω, είτε να χαμογελάω στο κενό σαν τον χάνο. Δεν ξέρω αν το μέλλον μας επιφυλάσσει κάποια κοινή πορεία. Έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω στην μοιρά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είσαι πάντα ένα από τα σημεία αναφοράς της ζωής μου. Ίσως το σημαντικότερο. Σίγουρα το φωτεινότερο.ΥΓ:http://www.youtube.com/watch?v=annSy1ojYXk Δεν θα κάνω αυτό που λέει, αλλά ίσως κάποτε...