ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν,αυτά που θα γράψω τα απευθύνω σε σένα,που δεν έχω το θάρρος να σου τα πω,κωλώνω τόσο πολύ,φοβάμαι πως θα αντιδράσεις,πως θα τα πάρεις.Θα τα δεχθείς;Θα τα καταλάβεις;Θα συμφωνήσεις;Η ιστορία μας είναι μικρή,πολύ μικρή,γνωριστήκαμε σε μία εκδρομή που διοργάνωσε μια ομάδα που συμμετείχαμε και οι δύο.Εγώ πρόσεξα από την πρώτη στιγμή,μου άρεσες,μου άρεσε κάτι πάνω σου,στον τρόπο που μιλούσες.Ένα από τα βράδια,γύρω από τη φωτιά έπιασες την κιθάρα και τραγούδησες ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια,έτσι πιάσαμε και κουβέντα..Δεν είπαμε πολλά,τα βασικά πως με λένε,που σπουδάζω,τι κάνω γενικά..και μετά τέλος δεν μιλήσαμε σύντομα.Εγώ σε είχα καρφώσει στο μυαλό μου,σε σκεφτόμουν διαρκώς,για μέρες,τα βράδια σε έβλεπα στον ύπνο μου να κάνουμε τα πιο τρελά πράγματα μαζί.Άρχισα να ερωτεύομαι ένα χαρακτήρα που έστησα για σένα στο κεφάλι μου και αλήθεια ήθελα απεγνωσμένα να σε γνωρίσω,να σε μάθω.Ήθελα πολύ,πάρα πολύ πρώτη φορά μπορεί να ένιωθα κάτι για κάποιον,τόσο μεγάλο,τόσο φαντασιόπληκτο.Μέχρι που έστειλες το πρώτο μήνυμα,θάνατος,μου είπες ένα απλό γεια,μα ξέρεις για μένα ήταν η αρχή των και καλά όσων είχα φαντασιωθεί.Μιλάμε ακόμα λοιπόν και σε θέλω τόσο πολύ τόσο μα τόσο πολύ...σε θέλω μέσα μου,έξω μου,παντού μα παντού..δεν εννοώ σαρκικά(τουλάχιστον όχι μόνο)σε θέλω,να σε νιώσω εσένα και όλα αυτά που είσαι εσύ.Εσύ,για εσένα λέω,εσένα θέλω, ναι ναι εσένα,σε παρακαλώ κάνε με να ζήσω όλα όσα ονειρεύομαι μαζί σου.Θέλω να σε ερωτευτώ ακόμα πιο πολύ και να με ερωτευτείς και εσύ.Θέλω μαζί σου να το ζήσω.Έλα,έλα και μη φύγεις.Είσαι ο Γιάννης και ελπίζω να το δεις αυτό και να καταλάβεις πολλά.