13.9.2013 | 04:44
εσύ το απωθημένο μου
ήρθες να σε φιλοξενήσω,βγήκαμε το βράδυ για ποτό και ξαφνικά αγκαλιαστήκαμε...τα πόδια μου τρέμανε και το θηρίο έφτασε στο αφάλι μου!σε άφησα αμήχανα ξαφνικά και σε άφησα να μου λές για τον γκόμενό σου...όταν πήγε μετά η ώρα αργά σου πρώτεινα να κοιμηθούμε μαζί..δίστασες στην αρχή μα μετά το μπάνιο που κάναμε ξαπλώσαμε με τις πετσέτες μας και με άφηνες να σε φιλάω και να σε χαιδεύω παντού...στα πόδια σου μου άρεσε να σε χαιδεύω και να σε φιλώ στον λαιμό σου...δεν ολοκληρώσαμε και έτσι απλά χαθήκαμε..τώρα σε ξαναβλέπω αραιά και πού περάσανε χρόνια από τότε..πώς θα βρώ τον τρόπο να σε κάνω δική μου αναρρωτιέμαι τώρα πρίν είναι αργά και παντρευτείς η παντρευτώ και εγώ?ένα σημάδι σου να έβλεπα μόνο αυτό και θα έβγαινε το απωθημένο..Δε με νοιάζει τι θα πεί η κοινωνία και όσοι το διαβάζετε πείτε με άρρωστο και σιχαμένο η αλήθεια είναι πώς αυτή είναι η αμαρτία μου και δυστυχώς θα μείνει απωθημένο.Αλλοίμονο σε όσους δε παραδέχονται τις αληθινές τους ορμές και τρομάζω πιο πολύ με όσους λεν πως δεν έχουν...γλυκιά ξαδέρφη μου ας ήτανε να πηδιόμασταν σα τα σκυλιά και ας είναι κάποια στιγμή να γίνει ...και άσε πάνω μου τις κατάρες όλου του κόσμου.