ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποτέ δεν είχαμε μια συνηθισμένη σχέση... Πάντοτε ήμασταν αυτό το κάτι, αυτό το διαφορετικό... Παρότι στην ίδια πόλη, οι συναντήσεις μας ήταν συγκεκριμένες ώρες, συγκεκριμένες μέρες...Και όταν κάτι συνέβαινε, πάντα θα έκλεβες δέκα λεπτά να έρθεις κατω απ το σπίτι μου.. Να δώσουμε ένα παθιασμένο φιλί, να σε σφίξω στην αγκαλιά μου, να σε φιλήσω στον λαιμό και να μου πεις ''σταμάτα, οχι τώρα, δεν έχουμε χρόνο...''Οχι, ποτέ δεν είχα καλή σχέση με τον χρόνο...Πάντα ήθελα να μείνεις εκεί πέντε λεπτά ακόμη...Αλήθεια, δε θα σε χορτάσω ποτέ...Έχουν περάσει ήδη δυο εβδομάδες μακριά σου... Δυο εβδομάδες που έχω να σε αγγίξω, να σε φιλήσω, να σου πιάσω το χέρι...Ποτέ δεν είχαμε τον χρόνο με το μέρος μας...Πάντοτε οι υποχρεώσεις μας εμπόδιζαν να μείνουμε μαζί "για άλλα πέντε λεπτά" ... Πάντοτε θα έκλεβες αυτό το δεκάλεπτο για να έρθεις εκεί...Δεν περιμένω τίποτα άλλο ειλικρινά... Μόνο τη στιγμή που θα είμαι μαζί σου... Μόνο τη στιγμή που θα σε φιλήσω, θα ξαπλώσουμε, θα κάνουμε έρωτα, θα ξυπνήσουμε, θα κάνουμε μπάνιο...Και την επόμενη μέρα δε θα χωράνε "τα πέντε λεπτά" στο πρόγραμμα μας...Σ'αγαπάω όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ.