ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω εξαντλημένος.Εργασία βαριά , ψυχικά ασταθής , ανθρώπινες σχέσεις χάος , οικογένεια με ψυχικά θέματα . Νόμιζα ότι στα 34 θα είχα βρει το νόημα , οικογένεια ίσως παιδιά και αυτήν που αγαπώ δίπλα μου . Πλέον δεν υπάρχει τίποτα στο πλάνο παρά μόνο εξάντληση , ψυχική κυρίως.Βλέπω στα σοσιαλ να ανεβάζουν στορυ ζευγαρακια που ξέρω τι γίνεται από πίσω και αηδιάζω , ένας εφιάλτης για ρομαντικούς ανθρώπους με ενσυναίσθηση.Θελω απλά την αγκαλιά της και να ξεκουραστώ. Πόσο μάταιο , να ζεις έτσι .Θα μου πεις να είσαι ευγνώμων για ότι έχεις υγεία ακόμα νέος ωραίος , και ? Τι να τα κάνεις όλα αυτά στο τέλος χωρίς αγάπη ..απλά ζεις .. Εμπιστοσύνη δηλαδή ,κάτι ανώτερο από την αγάπη .Είχα μια τελευταία ελπίδα να τη δω και να φιλιομαστε με πάθος όπως τη πρώτη φορά.Δεν ήταν έτσι , επιφυλακτική , δεν με έχει και ούτε πρόκειται να με συγχωρέσει.Θελω απλά να κοιμάμαι για πάντα .Μπας και ξυπνήσω και έχει τελειώσει ο εφιάλτης που λέγεται νέα τάξη των ανθρωπίνων σχέσεων.Να ξυπνήσω σε ένα κόσμο που νιώθει.