ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογούμαι πως χάρηκα που σε άκουσα σήμερα.Και πως δεν ξέρω τι είδους σχέση έχουμε, γιατί είσαι μεγαλύτερος και στρέιτ και εγώ το ακριβώς αντίθετο, αλλά νιώθω ότι με νοιάζεσαι και σε νοιάζομαι.Θελω να πω, δεν είσαι ακριβώς φίλος, γιατί νιώθω ότι σ'αγαπώ. Όχι ερωτικά, αλλά σίγουρα παραπάνω από εναν κλασικό φίλο. Ούτε εγώ μπορώ να εξηγήσω τι συμβαίνει με σένα. Αυτό που ξέρω είναι πως μερικά πράγματα τα νιώθεις.Κι εγώ νιώθω πως δε με είδες ως "ακόμη ένα φίλο". Νιώθω ότι θες το καλό μου. Και θα θυμάμαι πάντα αυτό το βλέμμα που σε έπιασα να μου ρίχνεις.Με κοιτούσες, ενώ κοιτούσα αλλού, κι εγώ γύρισα. Μετά απλά χαμογέλασες. Και ήταν από εκείνες τις φορές που νιώθεις ότι αυτή η συνάντηση δυο βλεμμάτων δεν είναι μία απλή, τυχαία, συναντηση. Νιώθεις πως από κάτω κρύβεται κατι...βαθύ... Την προηγούμενη φορά που συνέβη αυτό, τα θυμάμαι τα ξεμπερδέματα.Γι' αυτό τότε ήταν που σκέφτηκα για πρώτη φορά πως όλη αυτή η υπερπροβολή του θαυμασμού σου για το γυναικείο φύλλο, ίσως να έχει τις ρίζες του σε μία ομοφυλοφιλική σου προδιάθεση. Αλλά όλα αυτά είναι θεωρίες και μπορεί απλά να με νοιάζεσαι ως άνθρωπο, όπως σε νοιάζομαι κι εγώ.Απλά, μωρε φιλαράκι μου, τα μάτια συνήθως λεν΄ αλήθειες...