ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περιδιαβαίνοντας την οδό των εξομολογήσεων ανακάλυψα οτι η ατέρμονη ανία δεν κατοικεί πια εδώ οπότε το plan B είναι να σου πώ οτι λίγο πολύ όλοι κάπως έτσι νιώθουμε (έστω κατά διαστήματα).

Σχεδόν 24 εδώ. Μην απελπίζεσαι! Κι εγώ όλο διαβάζω αλλά δεν το βάζω κάτω. Καλοκαιράκι έρχεται, μπανάκια θα κάνουμε, ήλιο θα δούμε και εκεί που θα πίνουμε το κοκτέιλ μας ίσως κάτι ευχάριστο μας εκπλήξει. Υπάρχουν χρώματα εκεί έξω, προσπάθησε να τα δεις. :)

Ήρθες στο κατάλληλο μέρος, υπάρχει χρήστρια με nickname το σύμπτωμα που έχεις, οπότε περίμενε και θα σου απαντήσει σαν ποιό ειδική (εκτός αν είσαι η ίδια και μας τρολλάρεις).

Νιώθω ακριβώς το ίδιο με εσενα.. είμαι και εγώ 23 και νιώθω πάνω κάτω τα ίδια... έχω τελειώσει τη σχολή, θα μπω στρατό σε λίγο καιρό, και μετά τι; Έχω χάσει και εγώ την όρεξη μου για πολλά πράγματα που παλιά μου αρεζαν.. νιώθω μια ανασφάλεια και φοβία για το μέλλον.. πρόσφατα χωρισα και με τη κοπέλα μου και είμαι ακομα πιο χάλια.. ελπίζω να μας περάσει, διότι είμαστε παρά πολυ μικροί για τέτοιες σκέψεις... υγ. Στα 17 τι ωρεες εποχές... ανεμελιά και αισιοδοξία είχα τότε...