ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διάβασα κάποια εξομολόγηση περί κοινωνίας και έκανα προσπάθειες να βρω κάποιον αυτή την εβδομάδα αλλά κανείς δεν εξομολογεί τελευταίες μέρες. Οπότε μου έδωσε την ιδέα ένα άλλο άτομο που σχολίασε και θα τα πω εδώ να τα βγάλω έστω από μέσα μου.Μερικές φορές νιώθω ότι δικαίως οργίζομαι και εκνευρίζομαι γιατί οι άλλοι με αδικούν οπότε έχουμε και λέμε..Με τον αδερφό μου δεν μιλάμε εδώ και καιρό αν και είμαστε στο ίδιο σπίτι (δεν είμαι μικρή >25 αλλά κλασική ελληνική οικογένεια που μένουμε με γονείς κλπ), κλασικό χαιδεμένο 23χρονο αυτός, λατρεμένος γιος της μαμάς, έχει επιλέξει να μη μου μιλάει επειδή δεν είμαι η δούλα του (όπως η μαμά μου) και επειδή δεν έχει μάθει στο όχι, με νευριάζει, το παραδέχομαι, προσπαθώ να κάνω σαν να μην υπάρχει γύρω αλλά μου βγάζει τον χειρότερο εαυτό. Έχω αποδεχθεί ότι είχα την ατυχία να έχω αυτό το άτομο ως αδερφό και να υφίσταμαι τις προσβολές, τις κακίες και τις επιθέσεις του (στο τρίτο πρόσωπο για να μη μου απευθύνεται λέει) και ναι τον έχω σιχαθεί το παραδέχομαι. Εμετός...Αυτό είναι το θέμα που κυρίως με νευριάζει και με κάνει να στενοχωριέμαι που όλα τα άλλα τα θεωρώ μικρότερα και ασήμαντα.Ευχαριστώ. Καλή Ανάσταση και να λυτρωθούμε από τα βάρη μέσα μας, τη στενοχώρια και τα αρνητικά άτομα που μας περιβάλλουν. Μόνο αγάπη και άτομα που μας νοιάζονται από δω και πέρα! Καλημέρα!