ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω τελειώσει ψυχολογία πριν 3 και κάτι χρόνια και επέστρεψα στον τόπο καταγωγής μου. Οι γονείς μου γεμάτοι χαρά για το πτυχείο αν και προβληματισμένοι για την επαγκελματική μου αποκατάσταση. Τέλος πάντως μου άνοιξαν ένα γραφείο αν και στις επαρχιακές πόλεις το επάγγελμα απλά δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχει ζήτηση. Στην αρχή είχα πολλές ελπίδες αλλά μετά από από λίγο καιρό κατάλαβα ότι σπαταλούσα τα λεφτά των γονιων μου στα ενοίκια και τους λογαριασμούς του γραφείου ενώ έμεσα κι αυτοί άρχισαν να μου δείχνουν ότι κάτι πρέπει να κάνω δηλαδή ν αλλάξω κατεύθυνση, να βρω κάτι άλλο να συντηρούμαι μόνη μου, έστω κι αν δεν γίνω τελείως αυτόνομη. Είναι δηλαδή πρόθυμοι να με βοηθάνε κάπως, ακόμα κι αν δεν τα βγάζω όλα πέρα μόνη μου οικονομικά. Αλλά αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί είναι πολλά τα έξοδα και αυτό που τους ενοχλεί είναι ότι κάθομαι άπραγη περιμένοντας μάτεα πελάτες. Ξέρω από πρώην συμφοιτήτριες μου ότι στην Αθήνα είναι διαφορετικά, καθώς πολλές απ αυτές μπαίνουν incognito στα κοινωνικά δίκτυα σε διάφορα σάιτ προτρέποντας κόσμο να πηγαίνει στους ψυχολόγους ως ειδικούς κι έτσι ν αυξάνεται η πελατεία. Αλλά αυτό δεν είναι λύση στην επαρχία γιατί δεν υπάρχει κοινό ν απευθινθείς. Εντωμεταξύ προέκυψε μια ευκαιρία μέσω συγγενών για δουλειά βοηθού λογιστή με εγγυημένο εισόδημα, αν και όχι πολύ μεγάλο, αλλά με ασφάλεια κανονικά. Το δίλλημά μου αν θα πρέπει να κλείσω το γραφείο αφού μετά πιστεύω αν το κάνω αυτό δεν θα έχει γυρισμό στο επάγγελμά μου. Ποια η γνώμη σας? Ευχαριστω λιφοπαρέα.