3.10.2014 | 21:44
εξομολογούμαι
πως θα ήθελα να ξεκινήσουν όλα από την αρχή..να τα ξαναζούσα λεπτό προς λεπτό...από την πρώτη στιγμή που αρχίσαμε να έχουμε αυτή την οικειότητα...τότε που ήταν σαν να είχαμε μια κρυφή σχέση...χωρίς να πούμε λέξη..τηλέφωνα κάθε μέρα..ζήλευες ζήλευα..με διεκδικούσες και με αναζητούσες σαν να ήμουν δική σου..με έπαιρνες παντού μαζί σου..όλοι νόμιζαν ότι είμαστε ζευγάρι...τότε που το ότι ήμουν διαφορετική, ότι είχα αυτές τις απόψεις σε τράβαγε και μ έκανες να νιώθω σημαντική..τότε που σου έλεγα τι θέλω από τη ζωή, τα όνειρά μου, πώς βλέπω τα πράγματα και χαμογέλαγες..τα μάτια σου έλαμπαν..σου είπα:"δεν ξέρω..ίσως το να μην έχω τέτοιες φιλοδοξίες να είναι κακό" και μου απάντησες: "αντίθετα είναι πολύ καλό"θυμάσαι τι έλεγες; "όποιος είναι μαζί σου θα νιώθει σιγουριά..ό,τι θα είσαι πάντα εκεί στα εύκολα και στα δύσκολα.." πώς χαλάσαν έτσι όλα όταν τα φτιάξαμε;και όλα αυτά τα μικρά που θεωρούσες σωστά σε απομακρύνανε..σε διώξανε...τα θυμάμαι όλα αγάπη μουγι' αυτό οι δικαιολογίες που βρίσκω είναι από την πολλή μου την αγάπη...διαφορετικά θα έπρεπε να πω..ήξερες!από την πρώτη στιγμή τα χαρτιά μου ήταν ανοιχτά...γι' αυτό παίρνω μόνο την ευθύνη την μισή...